UYKUSUZ BİR NESİL

Bayram ya da tatil biter bitmez rüyalardan rüyalara göçtüğümüz uykularımıza "ninni"lerle devam etmemiz ne kadar doğru bilmem ama, bizler uyurken uykusuz bir nesil yetiştiriyoruz galiba.Ne ninniler ne seramoniler ne sonatlar fayda vermiyor uykuya yatmalarına. Sizi uyutuyorlar yanıbaşlarında, sonra da karşılaşıveriyorsunuz kapanan gözkapaklarınızı aralamaya kalkışan minik parmaklarla...

Ninni ''Turkish Lullaby - These bloopers are hilarious

"Karga seni tutarım
Kanadını yolarım
Yelpazeler yaparım
Hanımlara satarım.
Uyuyacak yavrum ninni" ve

"Dandini dandini dasdana
danalar girmiş bostana
kov bostancı danayı
yemesin lahanayı"
Biz bu tür ninnilerle uyuduk ve büyüdük, çocuklarımızı büyüttük... Ya torunlarımız?
Küçücük duygu dolu yürekleriyle "ama Tontini! yolmayalım kanadını karganın, kovmasın bostancı danayı" dediklerinde ise birgüzel dersimizi alıp, o klasik sözleri değiştirdik.Zaman içinde bu sözleri:"karga seni tutamam,kanadını yolamam"
"kovma bostancı danayı, yesin ham ham lahanayı" yaptık.Ama ne fayda? Bu yeni nesil uyutur ama uyumaz çıktı çok şükür. Biz uyuduk da ne oldu? Varsın uyumasınlar da: Ya yorgun Ana ve Babalar ne yapsın? Bizim de elimizden ve dilimizden birşey gelmiyor onlara sabır ve selamet dilemekten başka!...Hepinize sevgilerimle.
Devamı Buradan ...>>

BAYRAM NASİHATİ

BEN;
"Bugün BAYRAM öyle diyorlar. "Neyin bayramı?" diye sorasım geldi.
Sığır koç kurban ederler. "Hak böyle mi istedi?" bilesim geldi.
Baş gövdeden ayrılır bilmem kimin elindedir BU keskin satır?
Neden “kurbanlarınızın kanları bana ulaşmaz demiş!” Hz.Basir."


KOÇ;
"Çok şükür kuzu kardeş ben hep bu günü bekledim koç olalı beri.
Dedim,"ne zaman gelecek benim kanlı düğün merasimi?"
Maldan mülkten geçip kapısında kendimi kurban edeyim,
Bayramımdır o gün bedenimle kellemin birbirinden ayrılışı."

KUZU;
"Küçük kuzu meledi bilemedi ne der bu iriyarı koç baba,
Sürdürdü zevkle yayılıp otlamayı, kafa yormadı bu muammaya
Böbreği ciğeri ayrıldı önce bağırsaklar ayaklar kesildi sonra
Parça pinçik edildi oldu etleri kavurma, tuzlama sonra haşlama."
KOÇ;
"“Kurtulacağım bu kalıptan” dedi koç, bugün bayram olacak bana.
Özleyin beni kuzucuklarım çimenlikte dağda engin yeşillikli ovada
Özlesem de sürümün çobanını, kavalının o engin içli sesini
İnsan sıfatına göçüm var bugün ahla geçen ömürden bana ne fayda?"
KOÇUN NASİHATİ:
"Kuzucuk önce palazlan hele, kafanı kaldırıp daha yıldıza bakma.
Bu bir uzun yolculuk, canına canan ateşinden başka bir şey katma.
Bekle ki gelsin o mutlu ve muhteşem gün, bayram olsun sana.
Hadi hoşça kal genç kuzu, senin bayramın kalsın son bahara."

Tontini; işte böyle yazdı koçun kurban masalını
Kutladı kurban olmayı seçen dostların bayramını.


İlk yayınlanma tarihi:Kasım 2009
Resimler:www.İmages.com'dan alıntı.
Devamı Buradan ...>>

SÖKÜLMEK PENELOPE GİBİ ÖRÜLMEK YENİDEN

Bugün kanatlı sözler demeyeceğim sizlere, alıp başlarını uçup gitmeyecekler... Sadakat sözcükleri yüreğimize girip çöreklenecekler... Mâna gidebildiği yere gitse de ... Penelope'nin dokuması gibi geceleri sökülüp, gün ışığında bu kefen yeniden yeniden örülecek beynimize. Ve sabırla bekleyeceğiz bundan böyle giden sevgilileri, sevgi ve sadakatin sembolü aynı Penelope gibi...Sevgiliye dönüş yollarındaki her zorluğa göğüs gereceğiz, aynı İthake kralı Odysseus gibi...Beklemek gerek işte o mutlu günü. Beklemek gerek giden sevgiliyi...
İlk ingilizce hocam anlatmıştı bize bu hikayeyi, böylece sevdirmişti bize kıssadan hisseler almamız gereken mitolojiyi.

Efsane bu ya:
İthake kralı Odysseus: Savaşa giderken demiş ki,sevgili karısı Penelope'ye; "babamın kefenini örüp bitirene dek döneceğim Truva'dan sana geri...Ne olur bekle beni!" Penelope ve oğlu Telemakhos el sallamışlar ardından yiğit kral Odysseus'a ve ordusuna.İthake Adasında sanki yas ilan edilmiş o anda...

Truva kentinden küçük bir gemiyle yelken açıp kara görününceye kadar yol almak olsa olsa iki ya da üç hafta sürerken; Ne var ki, bu yolculuk Odysseus’un on yılını almış. Bir de Su perisi Kalypso tarafından alıkonmasa, iki sevgili on yıl sonraki o an kavuşacakmış. Baş düşman Poseidon acıyıp Odysseus’a izin verse de gemisinin yol almasına.. Ne gezer? "Kocan öldü!" mesajı ulaştırılmış komşu ülkenin ileri gelenlerince Penelope'ye. "Artık evlen aramızdan biriyle" diye teklifler getirilmiş. Ancak amaçları ülke topraklarını Penelope ile birlikte ele geçirmekmiş. Penelope, Odysseus’un yaşlı babası için dokuduğu kefeni bitirdikten sonra karar vereceğini söyleyerek taliplerini oyalamış,gündüzleri dokuduğu kumaşları geceleri gözyaşlarıyla söküp zaman kazanmış. Aslında sevgi ve sadakatin sembolü Penelope: gündüz kendini örüp, geceleri yine kendini sökmekteymiş...Aşkın; uçup gitmesine izin vermemekte... Zamanı; durdurmaktaymış ... Ta ki dönene dek yüce sevgili.
Kavuşmasına kavuşmuş ta iki aşık-sevgili...
Hikaye epeyce uzun:
Belki yazarız onu da başka bir sefere.
Hepinize sevgilerimle.
Devamı Buradan ...>>

HİNT KUMAŞI GİYDİRİLMİŞ İÇİNDE İNSAN OLMAYAN KÜTÜKLER

Her Sabah BAŞ KUŞ (ya da görevli) bilmiyorum, diğer kuşların uyuduğu ağaçları tek tek gezinerek melodik bir şakımayla "hay-di ar-tık u-ya-nın, gece güne kavuştu hay-di ar-tık uyanın" dediğinde ve sonra kepenkli pencereme geri geldiğinde kuşlar korosuna ayıp olmasın diye ben de uyanırım mutlu umutlu erkenden. Teşekkür ederim BAŞ KUŞA.

Kepenklerim kapalı camım açık ben onu görürüm o beni görmez zavallı. Açılan kapanan lavabo,wc, mutfak musluklarından sonra basılır düğmelere sırasıyla otomatik olarak. Selam verilir önce aynadaki aksine, sonra bahçedeki melisa, erik, mandalina, limon ağacı, kapıdaki prenses'ine. Bir elde mis kokulu kahve laf aramızda: bir elde sigara, bilgisayarın açılması beklenirken Kuran'dan bir ayet okunur, üzerinde tüm gün düşünmek üzere.Bugün de bahtımıza bu ayet çıktı:Haydi düşünelim hep birlikte...
Sevgili ZEUGMA :Nice insanlar gördüm başlıklı yazısında, Mevlana neden "nice elbiseler gördüm, içinde insan yok" dedi diye soruyor.Ben de ona Kurandaki eski tarihli bir yazımda yazdığım bu ayetle cevap vermek istedim: "Onları gördüğünde gövdeleri hoşuna gider.Bir şey konuşsalar, sözlerine kulak verirsin.Onlar birbirine dayandırılmış keresteler/Hint kumaşı giydirilmiş kütük parçaları gibidirler.Her bağırtıyı aleyhlerinde zannederler.Düşmandır onlar; sakın onlardan." Münafıkın suresi 4. ayet işte böyle diyor. "Hint kumaşı giydirilmiş içinde insan olmayan kütükler olmaktansa, varsın üstümüzde birşey olmasın tüm kainat BİZ olalım doğada elbisesiz yok olalım" diyorum ben de.

Hepinize sevgilerimle.

İlk yayınlanma tarihi:5.Mart 2009
Resim:Victor Bregeda
Devamı Buradan ...>>

DÜŞÜNCENİ DEĞİŞTİR HAYAT DEĞİŞİR

Vidivodo.com : sinek  Etiket: the fly videosu sinek eğlenceli çocuklar

Değiştirmek gerek saplantılarımızı...Çıkış yolu tıkalı bu mekânda kişi, çareli ve tutuksuz olabilmeli. Aşmalı sınırlarını. Yukarıdaki videoda olduğu gibi: sineği bahar çiçeklerine, ısırmaları öpmelere, negatifi pozitife döndürmeli.Dönüştürmeli... Ve dertleri zevk, zehiri bal eylemeli, bakırı altın yapmalı aynı bir simyacı gibi...Ama nasıl? "Kolaysa sen yap!" diyeceksiniz bana belki.İşte ben de sizlerden uzak kaldığım günlerde (canlardan canlara seyir halinde görünsem de) çekildiğim iç köşemde bu derse çalışıyordum. Testilerimiz defalarca çatladığından sızıntıları sıvamamız gerekmişti. Kendi elimizin ve zihnimizin çoğalttığı dünyasal dertlerden arınıp, umutsuzluk batağından çıkmaya, öfkemizin ruhumuzda bıraktığı izleri tımar etmeye adamalıydık kendimizi. Bunca hengâmenin içinde yol alabilmemiz için manevi dinginliğe huzur ve mutluluğa kapı aralamalıydık.İmgelemenin bile ne denli sancılı olabileceğinin göstergesi oldu bu iç savaşım. Bitmedi... Ama bir kez daha frene bastı ayacıklarım. Başarmamıza az kaldı dostlarım... Şükür kavuşturana...Hepinize sevgilerimle.
Devamı Buradan ...>>

NE BİR EKSİK NE BİR FAZLA

Zaman zaman düşse de ved-dünyaya insanın zihni ve bedeni; doğrulup kalkmalı, yoluna devam edebilmeli .Ümitsizlik batağına saplansa da ayacıkları; Halk içinde HAKkı bulup, hakla hak olmayı başarabilmeli.

"Ey görünen görünmeyenin sahibi BİR ve TEK olan:
1001 yerden başgöstersen de on-yüzbin isminle.
1oo1 renk, şekiller ve sesler hep sensin sen.
Arş,arz felekler yalnız senin ruhunsa bu bedende.
Ne bir eksik ne bir fazla vardır senin BİR-liğinde" diyebilmeli.

Zamanın birinde Muslihuddin adında bir çocuk varmış. Gidip gelmekteymiş Devrinin ünlü eğitmenlerinden Sümbül Sinan Efendi'ye...Bir tıfıl oğlancık Muslihuddin, çok sayıda saygın öğrencinin arasında . Gel zaman git zaman, Sümbül Efendi vefatına yakın öğrencilerine; yerine bırakacağı kişiyi seçmek istediğini söylemiş.
- "Eğer siz Allah olsaydınız.. Ne yapardınız?"demiş.
Seçim sorusu: Kimisi kötülükleri yok eder... Kimisi fakirlikleri... Kimisi yemyeşil yapar dünyayı, Kimisi herkesi Müslüman...
Muslihuddin başını bile kaldıramamış böylesi bir soruya muhatap kaldığı için... Yavaşça, "Bu alem öyle güzel bir düzen içindedir ki, bir şey ilave etmek veya eksiltmek düşünülemez" demiş...
Halen de öyledir. Ve, halen de bizler, Sümbül Efendi'nin temiz nesilleri, iyi öğrencileri olarak bir şeyleri değiştirmek isteriz...
Belki bir iki kişi... Bir iki tıfıl oğlan, kocamış ya da genç bir iki kız çıkar da aramızdan... Her şeyi olduğu gibi kabul eder... Rıza gösterir, her şeyi "merkezine" koyar da.. "Merkez Efendi" adını alır zamanın içinden...
AŞKla kalın.
Devamı Buradan ...>>

TEK TİP YÜZ DÜKKANI

Duyguları ele vermeyen "tek tip yüz dükkanından içeri girdiğinde satıcıyla gözucuyla selamlaşıp, teşhirdeki tek tip yüzleri incelemeye koyuldu.Alıcı gibi gözükmemek için;
"-sadece bakıyorum, siz rahatsız olmayın" demeyi de ihmal etmedi önce.Bu ülkede tek tip yüz kullanma zorunluluğunun, insan psikolojisi üzerinde yaratacağı muhtemel sendromları nasıl olur da gözardı ederlerdi bir türlü anlayamamıştı. Şükür ki geçici olarak gelmişti bu ülkeye. Ucuz bir adet yüz edinmek ve kısa süre kullanmakla bir zarar gelmezdi inşaallah bedenine. "Müstesna bir deneyim yaşayacağım!" dedi

ve Okul çağlarını hatırlayınca; "Ne komiktik, siyah önlük beyaz yakalarımızla" diye geçirdi içinden.Bir sınıfta 50 birbirinin aynı çocuk, hiç komik olmaz mı? Hem de yaramazlıkların kimin tarafından yapıldığının anlaşılamaz oluşu, avantajdı bazılarımıza göre.Tek tip kıyafet neyse de; tek tip yüz kullanma zorunluluğu olağandışı sıradanlık ve tektiplilikti ona göre. Bakalım bu uygulama insanları nasıl bir bunalıma taşıyacak yaşayıp görecekti Allah'ın izniyle. İç geçirerek; "okul öncesi tek ve özel olduğumuz öğretilmiş benzersiz muhteşemliğimize, 5 duyumuza kodlanmışken okullu oluvermiş ve sanki paraşüt kulesinden düşüvermiştik tepe-taklak bir anda" dedi.
"-Bir tane deneyebilirmiyim?" diye sordu satıcıya.Ellerini ovuşturarak yanına yaklaşan tipin tipsizliği karşısında istemsiz bir adım geri attı.
"-Benimki de sizinkinin aynısından mı olmak zorunda?" diye sorabildi sadece.
Satıcı:
"-Bütün yüzler tek tip beyefendi ancak kalitelerinde farklılıklar mevcut.Kimi 3, kimi 5, kimi 10 yıl garantili."
"-Yok yok ben uzun vadeli olanlardan istemiyorum, eğer elinizde mevcutsa, ya da sözümü düzelteyim üretimi varsa 1-2 aylık olandan alabilirim bir adet?" dedi.Yeni YÜZünü alıp dükkandan çıktığında sokak lambaları yanmış, gece lacivert tülünü örtmüştü bile şehrin üstüne. Caddede yürüyen birbirinin aynı yaratıklar, pardon tek tip yüzlü insanlar sanki ondan kaçar gibi telaşla sağa sola koşuşturuyorlardı. "Bu maskelerinizle duygularınızı ne kadar ele vermediğinizi düşünseniz de benim istisna olduğum konusunda hemfikirim sizlerle" diye bağırmak geçti içinden.İstisnaydı kendisi: pos bıyıklı, yakışıklı, duygularını mimikleriyle ifade eden gönülden gönüllere bakıp gören bir insandı işte. Ancak bu ülkede söylemek istediklerini sakınmadan söyleyebilmenin formülü bu olmasa; tüm tektiplerin çıkarıverip yüzlerinden maskelerini haykırabilirdi yüzlerine tüm gerçekleri. Ancak satın aldığı yüzü geçirdi yüzüne, dedi ki; "görev işte; durur gibi oldum divana, uyar gibi oldum imama."
İyi ki gözümüz yüzümüz açık ve sevgimiz, nefretimiz, acımız ve muhabbetimiz ayan-beyan bu pencereden görünebiliyor dostlarım."Yüzlerimiz kapatılsaydı ve tektip olsaydık?" düşüncesi bu hikayeyi yazdırdı bana.Ya sevgililer; sesleri ve kokuları dışında nasıl tanırdı birbirlerini? Bu hikaye böylece alıp başını gider, ben burada keseyim. Hepinize sevgilerimle.

Resim: Jean-Sebastien Monzani
Devamı Buradan ...>>

STATÜKOYA BAKIŞ

Bugünkü hikayemiz "Körler ülkesi" HG WELLS'in kaleminden: efsanelere konu olan Kadıköy değil, başka bir körler ülkesinin hikayesi.
Dere tepe, dağ ova dolaşmayı seven tek gözlü bir adam varmış. Yürür yürür gidermiş, gider gider yürürmüş.Bir gün uzaklarda renkleri karmakarışık bir köy görmüş; alacalı bulacalı garip bir köy. Yaklaşmış köye doğru. Yolları bir tuhaf, evleri bir tuhaf, insanları bir tuhafmış köyün...Girince köyün içine anlamış meseleyi. Körler köyüymüş burası.Kadınların, erkeklerin, çocukların, velhasıl herkesin sımsıkı kapalıymış gözleri...Gezginci adam karar vermiş burada yaşamaya.Hiç değilse benim bir gözüm var, diyormuş.Körler ülkesinde şaşılar kral olur, derler; ben de bunların başına geçer, burada güzelce yaşarım.
Körlerin gözleri yokmuş ama;

elleri, kulakları, burunları çok hassasmış. Kendilerine göre kurdukları bir düzen içinde yuvarlanıp gidiyorlarmış.Adam şaşkın hallerine bakıyormuş onların. Yürümeleri, konuşmaları doğrusu başka türlüymüş.Bir gün körlerden biri öteki körün malını aşırmış! Sadece tek gözlü adam görmüş bunu.
Bağırarak ilan etmiş:
- Filanca malını çaldı falancanın.
Körler:
- Nereden biliyorsun o kadar uzaktan duyulmaz ki, demişler.
- Ben duymadım, gördüm. Gözüm var benim. Görüyorum.
Körler göz diye, görmek diye bir şey bilmiyorlarmış. Uzun yıllar içinde çoktan unutmuşlar bu hissi.
- Ne demek görmek, demişler, nasıl görüyorsun yani, duyulmayacak mesafeden anlıyor musun ne olup bittiğini?
- Anlıyorum tabii...
- İnanmayız, imtihan edeceğiz seni...
Adamı almışlar, uzakça bir yere dikmişler. Tecrübeleriyle biliyorlarmış o uzaklıktan hiçbir şeyin işitilmeyeceğini.
- Anlat bakalım, şimdi biz ne yapıyoruz, demişler.
Adam anlatmış:
- Oturuyorsunuz, konuşuyorsunuz, Şu ayağa kalktı, bu elini oynattı, beriki bacağını sallıyor vs...Derken körler bir evin içine girmişler, bağırmışlar:
- Anlatsana...
- İçeri girdiniz göremiyorum ki...Körler bilmedikleri için içeri girmenin ne olduğunu:
- Ne olmuş yani içeri girmişsek. Elli santim fark etti, anlat anlat, demişler.
- Arada duvar var görmüyorum.Körler :
- Sen atıyorsun, demişler. Demincek tesadüf etti.Bak, şimdi bilemiyorsun.
- Çıkın dışarı, söyleyeyim.
- Bu kadar uzaktan duyunca ha içersi, ha dışarısı, ne çıkar yani...- Ben duymuyorum, ben görüyorum, diyormuş adam.
- Öyle şey olmaz, demişler. Var sende bir bozukluk. Saçmalıyorsun, acayip şeyler söylüyorsun.Hekime muayene ettireceğiz seni...Adamı yaka paça köyün hekimine götürmüşler.Hekim de kör tabii...Elleriyle yoklamaya başlamış adamı. Yoklamış ve parmaklarını adamın yüzünde gezdirirken:
- Buldum, demiş. Bozukluk burada...Adamın açık olan gözünü kastediyormuş hekim ve
- Saçmalaması bundan dolayı, diyormuş. Ben şimdi hallederim, düzeltirim onu...
Körler ülkesine kral olmaya kalkan gezginci zor bela kurtarmış kendini oradan.
Körler görenleri anlayamazlar.Saçmalıyor sanırlar ve onu da düzeltip kendilerine benzetmek için gözlerini çıkarmaya uğraşırlar.

Görenler; körlerin dili ve ahvaline bürünüp ormandan çıkıp statükoya uygun konuşsa, belki sonuç varmazdı buralara.Körlerin fili tarif etmesi hikayesini bilirsiniz, onlar tuttukları şeyin ellerinde olan kısmı kadar file şekil verebilir ve tarif edebilirler.Ya gözlünün durumu aynı mı? Resmin ve cismin tamamını görmektedir de; yolunda gitmeyen hal ve gidişatı, anlatamaz gözü görmeyenlere.
Vay bazı ülkelerdeki gözleri çıkarılmak istenen onca gözlünün haline?
Sözümüz kıssadan hisse çıkarmak isteyenler içindi kusurumuz varsa affola.
Hepinize sevgilerimle, Tontini.
Devamı Buradan ...>>

CELİLE

Celile, sabahın o erken saatinde ipek saçlarını daha tarayıp düzeltmemişken, vurulan kapısını heyecanla açtı..Bu saatte gelen kim olabilirdi ki?
Karşısında yorgun pejmurde biraz da akşamdan kalma sarhoş sevgilisini görünce merhamet, aşk ve özlemle; "ah! cancağızım ne oldu böyle sana? "diyerek oracıkta kollarını sevdiği adamın boynuna dolayıp onu şefkatle kucakladı.İki sevgili ağlayarak, uzun süre sarmaş dolaş oluverdiler kapı aralığında.Adam sesi titreyerek;
"Celile, Ben dün gece Hakkı Paşanın verdiği davete senin de katıldığını düşündüm!" der ."Eee!!" der Celile, sevdiği adamın kendine güvensizliğine biraz kızarak ama kıskanıldığı ve merak edildiğine de biraz da sevinerek. "Ama, ben sana bu tür davetlere artık katılmayağım diye söz vermemişmiydim?" Adam biraz mahçup biraz da sevinçli, bir gece önce neler yaşadığını kelimesi kelimesine sevdiceğine anlatmaya koyulur;

" Büyükada'daki ada otelinde oturuyordum, yan masadaki iki kişinin konuşmalarına şahit oldum, Hakkı paşanın istanbula geldiğinden ve istanbul'lu bayanları Nişantaşı'ndaki otelde ağırlayacağından bahsediyorlardı. Adadan kalkan son vapurda çoktan iskeleden hareket etmişti.Maltepe’ye geçmek için bir sandalcıyı zorla ikna ettim. Sandalcının havayı süzen gözlerine cevap olarak da “hastam var” yanıtını verdim. Denize açıldık, bir müddet sonra lodos arttı ve deniz şiddetle çalkalanmaya başladı. Sandalcı durmadan küfrediyordu. Ölüm üçüncü bir yolcu olarak aramıza sızmaya çalışıyordu. Sen ve Hakkı paşayı aynı mekanda hayal etmek gözümü öyle karartmıştı ki azrail bile korkup yanımıza gelememişti.
Güç bela Maltepe’ye geldik, kendimi sahile attığımda sırılsıklam olmuştum. Hemen Maltepe’deki kahvelere uğradım. Bir araba istedim. Yok…yok…Bostancı’ya kadar yaya gitmeye karar verdim. Tren yoluna çıkarak koşmaya başladım. Maltepe’yle Bostancı arasındaki mesafenin bu kadar uzun olduğunu o zaman fark ettim. Kan ter içinde Bostancı’ya geldim. Vakit hayli geçti. Karakola gittim. “Bana bir araba bulunuz hastam var!” dedim. Aradılar taradılar birini buldular.. yine bir sürü para verdim. Arabayla yola koyuldum. Kadıköy, oradan Üsküdar… Karşıya geçtim. Doğru Nişantaşı! Apartmanının kapıcısının penceresini vurarak onu uyandırdım. "Benimki evde mi?" diye sordum?" Adamcağız halime bakıp şaşırdı: "Evde, bu akşam dışarı çıkmadı!" cevabını verdi bana. ‘Ne diyorsun diye bağırdım?’ Bütün katettiğim mesafe sanki başıma yıkılmıştı. Eve kaçta geldiğini tahkik ettim. Sözüne inanamıyordum. ‘Çık bir bak! Evde mi?’ diye adamı zorladım. Adam çar-naçar çıktı. Bir münasebetle hizmetçine sormuş: uyuyor! demiş. Geldi bana haber verdi. Sanki dünyalar benim olmuştu.Karşıdaki arabacı meyhanesinde sabaha kadar içtim. İşte şimdi karşındayım, görüyorsun halim berbat...Pişman ve üzgünüm... Aşkının beni ne hallere düşürdüğüne bir bak" dedi.
Zamanının tanınmış ressamlarından olan güzel Celile, yaptığı tabloların boya artıklarıyla renklenmiş yumuşacık ellerini sevdiğinin yüzünde şefkatle gezdirdi."Ah benim kuzucuğum, Celile'sini çok da kıskanırmış!" dedi ve devam etti."Annem ne zaman evleneceğimiz konusunda beni sıkıştırıp duruyor zaten, ben de seni düşünüyorum İstanbul'un neresinde oturmak istersin, evimizi nasıl döşemeliyim, hangi renkleri tercih edersin?" diye.

Bu ressam kadın ve bu ünlü şair Bir bahar akşamı Çamlıcadaki bektaşi dergahında tanışmışlardı ve adam tanışmalarının ilk günü, Celile için:
"Yollarda kalan gözlerimin nurunu yordum
Kimdir o, nasıldır diye rüzgarlara sordum
Hülyamı tutan bir büyü var onda diyordum
Gördüm:dişi bir parsın ela gözleri vardı"dizelerini yazmıştı defterine. Daha sonra kâh Celile Büyükada'ya gittiğinde buluşmuşlar,Kâh o Celile'nin Nişantaşı'ndaki evine geldiğinde birbirlerini görebilmişlerdi. Şairimiz 1916 sonbaharında Celile'yi vapura bindirip İstanbul'a uğurlarken duygularını defterine:"Ben müthiş muzdariptim. Artık vapur giderken iskeleden mendil sallamalar, ağlamalar...O gidinceye kadar ada dopdoluyken, o gider gitmez ada boşalıveriyordu"diye kaydetmiştir.

"Bir uykuyu cânanla berâber uyuyanlar,
Ömrün bütün ikbâlini vuslatta duyanlar,
Bir hazzı tükenmez gece sanmakla zamânı,
Görmezler ufuklarda, şafak söktüğü ânı..."dizelerini büyük aşkına ithaf eder şairimiz Yahya Kemal Beyatlı'dır ama bir türlü evlenmeye yanaşmamıştır Celile'si ile.Celile Hanım: Nazım Hikmet'in annesidir çünkü..Kendisi de Nazım'ın hocası.Birgün pardesüsünün cebinde eline bir kağıt parçası takılır: kağıtta, "Hocam olarak girdiğiniz bu eve babam olarak giremezsiniz" yazmaktadır. Celile'nin bu nottan asla haberi olmaz ve sevdiği adam Yahya Kemal'den aldığı son mektuptan sonra ülkesini sevdiği İstanbul'u terkedip geri dönmemek üzere Paris'e yerleşir.SESSİZ GEMİ şiiri aslında bu aşkın muhatabı Celile için yazılmıştır da bizler hep o şiiri ölüme gidenler için dizelendi sanmışızdır.Hiç evlenmeyen Yahya Kemal BEYATLI öldüğünde evrakları arasında, içinde kurumuş iki çiçek yaprağı olan bir zarf bulurlar. Zarfın üzerinde:"Bu zarfın içindeki hatıra, 19 Ağustos 1930 da Sirkeci garında gece saat 10'da veda ettiğim aziz bir kadının göğsündeki çiçektendir...Koparıp verdiği bu iki yaprağı, daima muhafaza edeceğim..." yazmaktadır.
Mahzun Güzel Celile'nin büyük aşkı: Şairimiz "Yahya Kemal Beyatlı'nın" dizeleriyle bitiriyoruz sözlerimizi, aşkla kalın efendim, sevgilerimle.Tontini

Ey talih! Ölümden ne beterdir bu karanlık!
Ey Aşk! O gönüller sana mâl oldular artık!
Ey vuslat! O âşıkları efsûnuna râm et!
Ey tatlı ve ulvî gece! Yıllarca devâm et!
Devamı Buradan ...>>

FERMUAR

Fermuarla, başı derde girmemiş olan varmıdır bilmem ama, verdiği zararların yanında insan hayatına kopça kancalardan sonra en yakın tarihte giren önemli bir bağlayıcı kendisi. Ayırıcı kesip bölücü değil, bağlayıcı ve birleştirici olmak asli görevi; aynı insan-ı kâmilin asli görevlerinden biri olmak gibi. Müzik nasıl İkiyi BİR ediyor, ruhları birleştiriyorsa yine aşka bağlayacağım, iki yakayı bir araya getiren fermuarın mucidinin hikayesini. Siz de çalıştığınız fabrika müdürünün kızına aşık olsaydınız ve ona ulaşmak için müdürün gözüne girmeniz gerekseydi, ona kavuşma azminiz kimbilir size de ne icadlar yaptırırdı? İşte o aşkla

uykusuz geceler geçiren Gideon Sundback'in parmakları düğme dikmekten şişen sevgilisi Elvira Aronson'a olan aşkıdır ona ilham eden fermuarın yaratımını. Fermuarı yarattı, Elvira'yı kaptı, sırtında tuz taşıdı sevdiğine kavuştu, Şirin'ine kavuşmak için dağları deldi, ağzıyla kuş tuttu padişahın kızını haketti gibi çok hikaye vardır bilirsiniz.

Fermuarın ilk mucidi 1893 te Whitcomb Judson'du. Ancak bu İlkel formlu fermuar O tarihte 20 tane sipariş alabilmiş, posta çuvallarını kapatmak için kullanılmıştı.13 yıl içinde de neredeyse unutulup gitti. İsveç'li mühendis, Gideon Sundback ne zaman, yıl:1906 o fabrikanın tasarımcısı oldu bu evrensel bağlayıcı, "Locktite tütün keseleri" için büyük bir fermuar siparişi aldı. 1909 da Elvira ile evlenip 1911 yılında sevdiği karısını kızları Ruth'un doğumunda kaybedince fermuar tasarımının gelişmesi, kararan dünyasının tek amacı haline geldi.Yorumculara göre, fermuarın gerçek anlamda kabul edilmesi, Galler Prensi ve müstakbel İngiltere Kralı Edward'ın fermuarlı giysileri benimsemesiyle olmuştur. Halbuki, fermuarın başarısı W.Judson'un yıllar süren pazarlama ve tanıtım çalışmalarından kaynaklanmaktadır.Öldüğünde, "Chicago'da tüm fermuarlar yarıya indirilmiştir" gibi espirilere bile hedef olmuştur ünlü mucid.
Fermuarın kaymağını yiyen kişi ise Bir Japon.
1945 yılında Tokyo'ya yapılan bir hava saldırısı sırasında işyeri tamamen yok olan Yashida, küllerinden yeniden doğmayı fermuarın üretimiyle başardı. 1948 yılında fermuarlarına Yoshiyida Kogyo Kabushiki Kaisha'nın kısaltılmışı olan YKK ismini verdi.Whitcomb Judson'un üretimini çoktan aşmış olan YKK, bugün dünyanın en büyük fermuar üreticisi konumuna geldi.Biz yine de Elvira'ya olan aşkının ürünü olan fermuar için; Whitcomb Judson'a teşekkürü borç biliyoruz.
Hepinize sevgilerimizle.

Resim Daniele Manfredini
Devamı Buradan ...>>

İNSANIN ANAYASASI

Bin kez dertlere giriftar olsan da, aç kalıp, çamurlara batsan da, dövülüp köşe-bucak atılsan da,haksızlıklara uğrayıp hakkını savunmak hakkın bile olmasa, Hz Eyüp gibi bütün vücudunda yaralar çıkıp kan ve irin de akıtsan herbir hücrenden, sevdiğin gözünün önünde elleri kelepçeli zindanlara da atılsa, çatır çatır sütünle beslediğin çocuğunu göğsünden koparıp alsalar da,oklar kılıçlar silahlar ve zehirlerle öldürülmek de istensen; yine de düştüğün o çukurdan doğrulup, yaşamaya devam etmek zorundasın dostum...Çünkü insanın anayasası yürürlükte herzaman.Düşmanını dost yapabilene dek yürürlükte kalacak bu anayasa, öpücüklerden ve yaptığın ibadetten doğacak o zaman: İNSAN gibi İNSAN...
Can Yücel'in dediği gibi;

Kan yasası bu insanın:
Üzümden şarap yapacaksın
Çakmak taşından ateş
Ve öpücüklerden insan!

Can yasası bu insanın:
Savaşlara yoksulluklara
Ve binbir belaya karşın
İlle de yaşayacaksın!

Us yasası bu insanın:
Suyu şavka döndürüp
Düşü gerçeğe çevirip
Düşmanı dost kılacaksın!

Anayasası bu insanın:
Emekleyen çocuktan,
Uzayda koşana dek
Yürürlükte her zaman.
Sevgilerimle.
Devamı Buradan ...>>

ÖZ- GÜRLÜK

Kim;"BEN ÖZ-GÜRÜM!" diyebilir?
Kim kısıtlanmıyorum, zorlanmıyorum ve hiçbir davranışım herhangi bir şart ve hukuka tabii değil diyebilir? Kim, "engelsiz, sınırsız, canımın çektiği gibi yaşayabiliyorum" der, KİM?
Ne bahçenin gülü, ne menekşe, ne saksıdaki çiçek özgürdür!
Oysa, dağbaşındaki çimenler ve dağlalesi, papatya özgürdür.
Ne kaz, ne tavuk ne ördek ne evin köpeği özgürdür..
Kafese girmemiş kuşlar, mağaradaki yarasa özgürdür,
Ne ovalar, ne yaylalar özgürdür...
Dağların doruklarındaki kar özgürdür.
Ne ısmarlama yazmak,
Ne ısmarlama gülümsemek özgürdür.
İçten tebessüm,
Candan sevmek özgürdür...

TDK: Güncel Türkçe Sözlük, "ÖZGÜRLÜK" sözcüğünü şöyle tanımlamakta:
"1. Herhangi bir kısıtlamaya, zorlamaya bağlı olmaksızın düşünme veya davranma, herhangi bir şarta bağlı olmama durumu, serbestî.
2. Her türlü dış etkiden bağımsız olarak insanın kendi iradesine, kendi düşüncesine dayanarak karar vermesi durumu, hürriyet."

Helvetius: "Özgür adam: demirler içinde değildir, herhangi bir amaca tutsak edilmemiştir, cezalandırılma korkusu içindeki bir köle gibi yaşatılmaz…"diyor.
Bu koşullarda özgürlüğün tadını çıkara çıkara yaşayan kaç kişi var bu dünyada?

Oysa; Bir metre karelik bez altına saklanan saç bile özgür değilken; nasıl Bir insanın kartal gibi uçmasının engellenmemesi ya da bir balina gibi yüzmesinin engellenmemesi özgür olduğunun kanıtı olur sizce? Değilmi ki düzene parmak basamıyor, değilmi ki söylemek istediğimiz sözleri yutup söyleyemiyoruz, kim ne derse desin, kabul edelim "biz ÖZGÜR değiliz" işte.
Hepinize sevgilerimle.tontini@Dilek
Devamı Buradan ...>>

TARİH TEKERRÜRDEN Mİ İBARET?

Tesadüf olur da, bu kadarı da olmaz. "Vay canına!" dediğimiz bir çok olayla ve benzerlikle karşılaşmışlığımız vardır hepimizin de.Böyle düşündüğümüz için mi böyle oldu, yoksa böyle olacağı için mi böyle düşündük? Matrix filminde Keanu Reeves yani NEO kâhinin odasına girer: kâhin, vazo için "önemli değil kırılsın" der ve bu sözün ardından vazo düşer kırılır.Vazo kırılacağı için mi kâhin öyle söylemiştir, yoksa o söylediği için mi vazo kırılmıştır? Hıı?
Aklımızdan eski bir dostun hayali geçer, çat kapı karşımızdadır o kişi.Ben mi çağırdım, yoksa "o gelmeye karar verdi de beyin bilinmezime görüntü mü gönderdi?" diye düşünür dururuz.Yoksa paralel evrenler mi işbaşındadır? Her boyutta başka isim ve başka kalıplarda yaşayan bizlermiyiz? "Tarih tekerrürden ibarettir" sözünü kim söylediyse

doğru söylemiş doğrusu...Kuran'da; Lut kavmi, Semud, Âd, Nuh kavmi,Medyen'liler, Eyke'liler, Pompei'liler,Babil halkı vb gibi yüzlerce kavmin yokolmaları hikayeleri anlatılıp durulur. İbretlik hikayelerdir bunlar, belleğimize yerleştirilmiş. Ancak bu dünyanın sahibiymiş ve hiç ölmeyecekmişiz gibi yaşamaya da devam ederiz, lanetlebileceğimiz varsayımını bile geçirmeyiz aklımızdan."Niye lanetlenecekmişiz, ne kusur işledik ki?" der dururuz. Oysa bilge kişi ayağına taş takılsa, sebebini kendinde arar."Ben ne yaptım da böyle bir şeyle karşılaştım?" diye.Hayatı boyunca rasyonalite dışı olaylara inanmamış insanlar olabileceği gibi, yaşamını bu tür olayları araştırmakla geçirmiş meraklı insanların olabileceğini de kabul etmemiz gerekir. Aşağıdaki iki başkanla ilgili bulgular böyle meraklı ve araştıran bir ruhun tespitleridir.Paylaşmak istedim sizlerle:

"Abraham Lincoln kongreye 1846’da seçildi. John F. Kennedy ise 1946'da.
Lincoln’ un ABD başkanı olduğu yıl 1860. Kennedy ise 1960.
Her iki başkan da bir Cuma günü suikaste kurban gitti. Her iki başkan da başlarına isabet eden kurşunla öldü.
Lincoln’ un sekreterinin soyadı Kennedy idi. Kennedy’ nin sekreterinin soyadı Lincoln idi.
Lincoln ve Kennedy güneyliler tarafından öldürüldü. Lincoln ve Kennedy’ nin koltuğuna güneyliler oturdu. Yerlerine gelen başkanların soyadları Johnson’ du
Lincoln’ den sonra başkan olan Andrew Johnson’ un doğum yılı 1808’di. Kennedy’ den sonra başkan olan Lyndon Johnson’ un doğum yılı 1908’ di.
Lincoln’ u vuran John Wilkes Booth’ un doğum yılı 1839’ du. Kennedy’ yi vuran Lee Harvey Oswald’ ın doğum yılı 1939’ du.
İki suikastçinin de iki ismi vardı ve isim-soyadı harfleri toplamı 15 idi.
Lincoln, “Kennedy” isimli bir tiyatroda vuruldu. Kennedy, “Lincoln” marka bir otomobilde vuruldu Lincoln’u vuran tiyatrodan kaçtı, bir depoda yakalandı. Kennedy’ yi vuran depodan kaçtı, bir tiyatroda yakalandı Her ikisi de davaları başlamadan öldürüldü.Vurulmadan bir hafta önce Lincoln Maryland'de MONROE kasabasında, Kennedy ise vurulmadan bir hafta önce Marilyn MONROE'nin yatak odasındaydı."

Gelin siz çıkın bu işin içinden!!!
Hepinize sevgilerimle.
Devamı Buradan ...>>

KEYFE-KAHPE-KAHVE-CAFEE

İzler ve yansımalarEsmir'in "kakuleli kahve şahane" yazısına "Ben de kahveyi ilk keşfeden zattan bahsederim bir gün bir yazımda" diye yorum bırakmıştım. Şimdi, söz yerde kalmadan, bari yazayım "kahvenin kaşifini" dedim dostlarım:

Garip bir çoban olan Yemen'li Veysel Karani“Üveys-i Karnî" birgün, sürüsünü dağda yayarken develerin bir ağacın dallarını çekiştire çekiştire yediğine şahit olmuş. "Vay bu ağaç da ne ola ki, deve yiyorsa ben de yiyebilirim!" demiş, meyveyi ağzına atmasıyla tükürmesi bir olmuş. "Dişimi kıracaktın be yahu!" diye de kendi kendine söylenmiş. Kopardığı dalı da tutmuş yaktığı ateşe atmış.Ağaca yaslamış sırtını, ateşe attığı daldan yayılan kokuyla kendinden geçip deriin uykulara dalmış.Rüyasında:

bu meyveleri çuvallara doldurup, develere yüklüyor kervanları dünyanın dört bir yanına yolculuyor, kazancını da kör anacığının etekleri yayıyormuş. Gözünü açmasıyla ateşten yayılan o muhteşem kokuya doğru uzanıp kavrulmuş meyvenin tohumlarını bir bir atmış ağzına, tadından mest olmuş hayvanlardan başka onu duyacak kimse olmasa da ortada; "keyfe keyfeee" diye bağırmaya başlamış.Keyfe keyfe sonunda keyif verici "KEYFE" bizim dilimizde kahve olmuş.İlk kahveyi keşfeden de o olmuş zannımca.

Kahve ile ilgili diğer hikaye de, yine Hz Muhammed aşığı Veysel Karani'ye dayanıyor.
Yemen'in bir köyünde yaşıyor ana-oğul, hem fakirler hem fukara. Babası öldükten sonra doğduğu için Yemen'liler Veysel Karani'yi "kahpe-nin oğlu" diye çağırıyor. Anacığı sefalet içinde öldüğünde ise, onu Veysel'den başka gömecek kimse bulunmuyor koca Yemen'de.Kendisi kahpe ya! Gel zaman git zaman Veysel'in de dostu yok, gelip gidip mübarek anacığının mezar başına, dertleşiyor onunla.Mezarın başında büyüyen ağacın meyvaları olgunlaşıyor, kahpenin ağacı oluyor o ağaç ta nasılsa! Kahpenin ağacının meyvesi de KAHPE olur değil mi? Kahpe kahpe; oluyor dilimizde, vazgeçemediğimiz, muhabbetlere, dostluklara bahane olan: KAHVE.Ben kulaktan kulağa böyle duydum kahvenin hikayesini başka duyup bilen varsa tez anlata.

Kahve, ilk Kanuni Sultan Süleyman döneminde Türkiye'ye gelmiş.Avrupa'ya nasıl gittiğinin hikayesine gelince de:
Avrupalıların kahve ile tanışması Türklerin Viyana kuşatması sırasında yaşanmış.Başarısız geçen kuşatma sonucu geri dönen askerlerimiz konakladıkları yerlerde, çuvallara doldurulmuş kahvelerini unutmuşlar.
Ancak Viyanalılar kahve çekirdeklerini barut sanarak yakmaya çalışmışlar. Suriyeli bir tüccar ise çuvallardaki maddenin kahve olduğunu söylemese ve nasıl içildiğini anlatmasa belki de çuvallardaki maddenin (siyah inci)nin çözülemeyecekmiş sırrı da.
Avrupalılarca Fazla kahve içenin müslümanlaşacağı söylenmişse de Veysel Karani'nin rüyası gerçekleşmiş böylece zannımca. Haydi, içtiğimiz bu dumanı mis gibi kokan KAHVEyi de: Peygamber efendimizin vefâtı yaklaşınca, hırkanızı kime verelim? dediklerinde; "Üveys-i Karnî'ye verin" dediği o yüce zat, veli Veysel Karani'nin ve mübarek anacığının ruhuna gönderelim.
Hepinize sevgilerimle.
Devamı Buradan ...>>

DAHA YOK MU

İnsan: hep kendinde olmayana özenir. Sahip olduklarının şükrünü unutarak, sahip olmadığı şeyleri isteyip duran bir varlığa dönüşür. Elinde mevcut olanlarla yetinmek yerine; "daha yok mu?" diyen bir varlık yani...Tasavvufta ilk eğitim kapısının, nefis terbiyesiyle açılması bu nedenledir belki de. Herşeye sahipken cehennemi yaşayanları hatırlayın: Türlü vesvese ve yetirememe endişeleriyle yanıbaşlarında akıp giden hayatın neşe ve mutluluğundan mahrum zavallı varlıklar oluverirler bir anda.Fazla söze gerek yok ilim nokta iken çoğaltılmış...Az söz, az istek yola devam etsek, belki de sahip olduklarımızla övünmeden hem-hal olur,komşunun hem-haline göz değdirmez ve (sahip olduklarımız sözü de yalnış)bizlerle yaşam sürdürmeyi seçenler diyelim buna; Bu hayatı, kıymet bile bile yaşayanlardan oluverirdik her ahvalde.Eşeğin varsa, öküzü önüne katmayı da düşleme, bağ yolunu tutmayı da...Düşlesen de, ah-vah ile yakınıp-yıkılıp hayatını cehenneme döndürme.Eğer sen o nazeninsen; bir gün ne istesen oluşuverir bir anda...Ama o demde: dünyayla ilgili dilek ve isteği kalmaz ki o nazeninin de...

Şems-i Tebrizi'nin Makalat'ında bu konuda anlatılan bir hikaye vardır bilirsiniz.
Vaizin biri:

halka öğüt verirken onları evlenmeye teşvik ediyor, bu konuda birtakım hadisler de anlatıyordu.Kadınlara da minberin önüne giderek koca istemeleri için ayrıca teşvikte bulunuyor, hatta evli erkekleri arabuluculuğa hatta çöpçatanlığa davet ediyor, bu bâbda hayli hadisler naklediyordu. Kalabalık arasında biri kalktı. "Sofu vaktine bağlı bir insandır, ben garip bir adamım.Bana bir kadın gerektir ki, evleneyim" dedi.Vaiz yüzünü kadınlar tarafına çevirdi. "Ey avratlar, aranızda bu adamı isteyen var mı?" dedi. "Vardır" dediler. Kadının biri ayağa kalktı, "Ben varım," dedi. O halde ileri yürü buraya gel! dedi. Kadın minberin önüne yürüdü. Vaiz, "Şu halde aç yüzünü! çünkü evlenmeden önce bir kere yüzünü görmek Peygamberin sünnetidir," dedi.
Kadın yüzünü açtı. Vaiz erkeğe dönerek, "bak yüzüne delikanlı!" dedi.Genç "evet gördüm!" dedi. "Nasıl beğendin mi?" diye sordu. "Beğendim!" Vaiz tekrar kadına dönerek, "ey hatun kişi! dünyalıktan neyin var?" Kadın cevap verdi: "Bir eşekciğim var, su taşır; ben de ondan aldığım paralarla geçinirim." Vaiz, "Ama bu delikanlı, kişizâde bir gence benziyor, onurludur, eşek sürücülüğü yapamaz,"dedi. Tekrar kadınlara döndü:"Daha başka istekli var mı?" "Var," dediler. O da evvelki gibi ileri yürüdü yüzünü açtı. Delikanlı "beğendim," dedi."Pekala senin neyin var?" Kadın, "bir öküzüm var, kâh su çeker, kâh çift sürer, kâh dolap çevirir; onun kazancıyla geçinirim," dedi. Vaiz, "Bu delikanlı onurludur, öküz çobanlığı yapmak ona yaraşmaz," dedi ve devam etti: "Daha başka isteklisi yok mu?" "Vaar" dediler." O halde kendini göstersin!" Üçüncü bir kadın göründü. Vaiz, sordu: "Çeyizden neyin var?" "Bir bağım var," dedi. Vaiz delikanlıya döndü: "Artık bunlardan birini seçmek sana düşer!" dedi. "Hangisi daha uygun ise, onu kabul et." Delikanlı kulağının dibini kaşımaya başladııı. Vaiz, "Ama çabuk kararını ver, hangisini istiyorsun?" dedi. Delikanlı şu cevabı verdi:
" Hocam ben istiyorum ki eşeğe bineyim, öküzü önüme katayım,bağ yolunu tutayım." Vaiz: "Evet ama, sen de o kadar nazenin birşey değilsin ki, herüçünü birden kafese koyasın!" dedi.
Devamı Buradan ...>>

İKİ MİLYON AĞAÇ İÇİN UYAN EY İSTANBUL'LU

Ey İstanbullular; Ağaçların çığlığını duyuyormusunuz?
Garipçe'liler-Poyrazköy'lüler bozulmamış doğanız için karbondioksit siparişi verildi.Haberiniz oldu mu?
Uyanın ne olur!
3.köprü ve otoban nedeniyle yaklaşık 5.000 hektarlık orman alanının ve ormanda yaşayan canlıların yok edilmesine izin vermeyin.
O ormanları, bitkileri, hayvanları, çiçekleri yaratanlar onlar mı yoksa Allah mı? Doğal hayatın da bir anayasası var, bunu insanoğlunun yıkıcı yasalarına teslim etmeyin.
"Köprüler yaptırıyorum size gelip geçmeniz için
Çeşmeler yaptırıyorum size suyun içmeniz için" diyecekler
"Boşa kostaklanma kostak değilsin!" deyin
Varın armudu dalından pazar eyleyin.
Ağaçlarınızın toprağınızdan sökülüp kereste olmasına onay vermeyin.

Mine Akverdi:
"İstanbul’un önemli merkezlerinde 2 Ekim saat 20.00′da 2 milyon İstanbul'lubuluşacak kent sakinleri, bir saat boyunca mum yakacak ve 3. Köprü’ye karşı olduklarını haykıracak. ’2 milyon ağaca kıymayın’ diyecek. Yapılan doğa katliamı karşısında sessiz kalmayın, gelin bu insan zincirine sizde katılın, her bir ağacı bire bir savunalım, yaşadığınız yere sahip çıkalım. İstanbul’un 2 milyon ağacını kurtarabiliriz!diyor.RTE 1996 yılında İstanbul Büyükşehir belediye başkanıyken
"3. köprü İstanbul için cinayettir" diyordu. Sorarım şimdi ne değişti? Cinayet basü bad'el mevt-e mi dönüştürüldü?
İzmir ve İzmirliler olarak destekliyoruz sizleri, haydi susturun İzmir'den bile duyulan masum ağaçların HAYKIRIŞLARINI.
Hepinize sevgilerimle.
Devamı Buradan ...>>

GÖRDÜĞÜNÜ ÖRT, DUYDUĞUNU SÖYLEME

Kutsal kitaplarda: "ağzımızdan çıkan her sözün bekçisi olmamız ve kişilere yönelik söylediğimiz söz ve isnatlar sonucu çıkan sonuçların vebalinin boynumuzda olduğu" anlatılıyor . Yanılabilme payımızı gözardı etmeden; "Ben söyledim oldu" duyarsızlığında olup gözümüzün görmediği, kulağımızın duymadığı bir şeyi görmüşüz-duymuşuz gibi ima etmemeliyiz yani. Kuran'ın, "ölmüş kardeşinin çiğ etini yemek" olarak nitelendirdiği bu tür davranışların batağında debelenenlerin de ençok din bezirganlığı yapanlar olduğunu görüp imanımızda eksilmeler ve şaşkınlıklar yaşamamalıyız.

Suyu bağlamak, rüzgara düğüm atmak ne kadar olanaksızsa, doğrunun doğruluğunu inkar etmek de olanaksızdır Allah katında.
"Gördüğünü ört
Duyduğunu söyleme" sözlerini;
"gördüğünü ifşa et,
duyduğunu yayınlaya" dönüştüren anlayış, batıl kalmaya müstehak bir davranıştır birgün mutlaka HAK çıkar ortaya.
Kuran'da, "Allah'a güzel amellerinizle ödünç verin" (müzemmil suresi,20)buyruluyor. "Allah'ın ne ihtiyacı olur ki ona ödünç veresiniz" diye düşünebilirsiniz.Her kapısına gelenin hak olduğunu bilenlerden olursak, birgün ona göre amel işler ve selametle çıkarız bu bataklıktan belki de.
Hepinize sevgilerimle.

Resim:Victor Bregeda
Devamı Buradan ...>>

ÜJE ALDIM BEJE SATTIM

Yıldızlı gökyüzünün saten örtüsünü örtüp üstüme, balkonda uykuya yattığım bir gecenin sabahıydı o sabah.Çimenlerin üstüne yağan çiği tenimde hissetmek ve gecenin perdelerini güne yavaş yavaş aralama zevkine ermek de insana sunulan en güzel ayrıcalık olsa gerek, diye düşündüm.Ta ezelden çobanlığa özenme nedenim ise, anneannemin "güneş üstünüze doğmasın" sözünün gizeminden kaynaklanıyordu belki de.Güneş doğmadan uyanmam için çoban olmam gerekti, bu yüzden çocukluğumda hayallerimi süsleyen: çobanlıktı ileride olmak istediğim meslek.Çocukluk işte...Koyunlarım olacaktı...Dağlarda kuşlar gibi gezecektim ve gece yıldızları yakıp bir-bir, sabah onları gökyüzünden tek tek toplayacaktım...


O gece de balkondaki tahtıma yerleşmeden önce kafesindeki Mavişle vedalaşıp iyi uykular dilemiştik birbirimize.Maviş: ortanca oğlum tarafından Eren'le Yasemin'e 2. kez alınmış, mavi bir kuş . Birinci Maviş hastalanıp ölünce, çocuklara farkettirmeden ölenin yerine alınan ve 1.ye çok benzeyen sevimli bir canlı işte.Neyse henüz bahçenin kuşları ötmeden o sabah bir ses geldi kulağıma "üjealdımbeje sattım" diyordu sanki gizlice. "Üje aldım beje sattım..."Kim olabilir diye düşünürken kafesinden bana bakan mavişe takıldı gözlerim. "Neyi üçe alıp beşe sattın mavişim?" dediğimde yine aynı cevabı vermesiyle mutlu-mesut gülümsedim."Vardır bir nedenin ,Ticaret adamıydın bir zamanlar herhalde" dedim.
Hikayeyi gelinime anlattığımda "ah zavallım! keşke kafesini açıp gitse kendi doğasında yaşasa akşam da dönüp mekanına gelse ne olurdu sanki?" dedi.Hayvanları doğal ortamlarından ayırmayı o da benim gibi hiç sevmiyordu çünkü. Özgür yaşamalıydı onlar.
O günün akşamı ne mi oldu dostlar?
Biz arabamızı hareket ettirip İzmir'e yolalmamızın hemen akabinde oğlum telefonda ağlamaklı bir sesle "anne maviş kafesini açıp kaçmış!" demişti.Çocuklara ne anlatılacaktı onunda çaresini bulmuş "annesini özlediği için gitti" demişlerdi.
"Siz kafesi açık bırakın belki akşam döner gelir" dedim oğluma.Ama gidiş o gidiş ne çare! Maviş gitti, "üçe alıp beşe" satmaya.
Hepinize sevgilerimle.
Devamı Buradan ...>>

YÂR İLE SOHBETTEYKEN

Yâr ile sohbetteyken kişi; duyulur mu sivrisineğin sesi?
Sivrisinek şöyle dursun, tokmak bile davula inebilir mi?
Ruhun gıdası SÖZken, mana-iken o muhabbette ;
Ne etsin acı sözlü ve kem gözlünün ettiklerini.
Utanç duyduğu gün o gündür, bedenini şehvetine alet edenin,
Söylenmiş yalanlarının kendinden kaçacak yer aradığıdır o gün.
O an toprağın en alt katmanında hissetse de O kendini,
Soyunup cıscıplak kalsa da bu kez ar ve hicabından.
korkar o kişi görünce kendisinin aynadaki aksini.
Heyhat! bir anlıktır onun kendinden utanıp bu kaçışı
Kapıdan çıkana kadar yakmıştır sevgilinin bakışı.
Rastgelip kulak verseydi Şeytan bile yarin sohbetine;
O bile utancından eğilip kırılıp örterdi eteklerini.
O ki;işine geldiğini yapacak bu alemde dostlar.
Gelin biz ertelemeyelim AŞK ile raksedişimizi.

Sevgilerimle, Dilek@Tontini.
Devamı Buradan ...>>

İPİ GEVŞETMEKTEN BAŞKA NE YAPTIM Kİ?

Bir zamanlar küçük oğlumun bir arkadaşı vardı; Mavi gözlü güzel mi güzel sarışın bir çocuk. Çocukların oyunlarını evin tül perdesi ardından gizlice izliyordum o sıralar, annelik işte...Oğlum 3.5 yaşında çocuğun yaşı ise: 7 idi. Mahallenin tüm çocukları 7 yaşındaki çocuğun denetimi ve yönetiminde ona tabi ve onun peşindeydi nasılsa.Ben de bir anne olarak bu yaştaki bir çocuğun diğerleri üzerinde bu otoriteyi nasıl tesis ettiğini merak ediyordum doğrusu ve böylece takibe başlamıştım kendisini.Bir gün çocuklara bir evin penceresini işaret edip "şu evin camını taş atarak kim kırabilir?" diyordu.Çocukların hepsi cesaretle ben ben deyip taş aramaya koyuldular anında, ben engel olmak için dışarı çıkana kadar evin camları aşağı inmişti bile.Evin sahibi "kim yaptı bunuuu?" diye feryat-figan sokağa fırladığında

çocuklar çil yavrusu gibi dağılmış, kadıncağız 7 yaşındakini yakalamış "kim yaptı bunu?" diye soruyordu. Çocuk gayet masumane,"Ben yapmadım teyze onlar yaptı!" diyordu
Yine başka bir gün evin arkasındaki kömürlüklerin üstüne çıkmışlardı bütün çocuklar orada oynuyorlardı. Kömürlüğün arkası arka arsanın hizasında ama ön tarafının yüksekliği en az 2 metreydi. Ben yine gizlice takipteyim bir ara oğlumun kulağına eğilip "He-Man gibi atla buradan atlamazsan hiçbir arkadaşım seninle konuşmayacak!" dedi. Oğlum gözyaşlarıyla "hayır atlarsam düşerim annem kızar sonra bana" diyerek ve ağlayarak eve geldi dili döndüğünce bana olayı anlattı, "eğer atlamazsan ERKEK değilsin sen!" dedi bana dedi.O çocuğun diğer çocuklara çelme takıp, düşürüp sonra da "sana, dikkat et düşersin demedim mi?" dediğini de duymuşluğum var. Başka olayları da var da artık onları yazmayayım...Ailesi her olayın sonunda "o birşey yapmamış ki!" diyordu. Doğru söylüyorlardı yapan o değil ama teşvik edendi. Suça teşvik eden değil herzaman suçu işleyen cezalanıyordu. Sonunda Ankara Emek mahallesinden, İzmir'e taşındık da o çocuktan ve yaptıklarından da kurtulduk.Oğluşum da böylece hayatın gerçekleriyle o yaşında yüz-yüze gelmiş oldu. Şeytani fikirli insanların yaşamının her döneminde olabileceğini ve onlara kanmaması gerektiğini o yaşında yaşayarak öğrenmiş oldu ve bildi.Aşağıdaki hikayede olduğu gibi Şeytan bizden ayrı değildi, bizim öbür yarımızdı kendisi çünkü.

Hikaye bu ya: Günlerden birgün şeytanın yolu bir köye düşmüş.
Keyfi yerinde olan şeytan sırtını bir ağaca dayamış ve buzağısı kazığa bağlı olan ineği sağan genç bir kadını izlemeye başlamış.Şeytan kadını epeyce izledikten sonra yerinden kalkıp kazığa bağlı buzağının ipini biraz gevşetmiş. Buzağı bu, az ötede anasının sütünün kovaya sağılmasını aç karnına izlemeye daha fazla dayanamamış.Debelendikçe boynundaki ip biraz daha gevşemiş ve sonunda yular hepten boynundan çözülmüüüş.Koşarak annesini emmeye giden buzağı, süt kovasına çarpmış ve bütün sütler yere dökülmüş. Sağdığı sütlerin yere döküldüğünü gören genç kadın, eline geçirdiği bir odunu buzağının kafasına o öfkeyle geçirivermiş.Yavru kan revan içinde yere yuvarlanmış. Yavrusuna saldırılmasına kayıtsız kalmayan inek de bir tekmede kadını yere serip öldürmüş.Uzaktan geçmekte olan kadının kayınpederi, ineğin gelinini öldürdüğünü görüp elindeki tüfekle ateş ederek ineği öldürmüş. Silah sesini duyan koca kişisi koşup gelmiş.Karısını yerde cansız yatar, babasını da elinde tüfekle görünce, belinden silahını çekip tek atışta babasını vurmuş.
Kısa süre sonra gerçeği öğrenen genç adam bu kadar acıya dayanamayacağını düşünüp bir kurşun da kendi kafasına sıkmış.Bütün bu olayları bir kenardan sessizce izleyen şeytan: "bu felaketi de şimdi bana yüklerler" demiş, "oysa buzağının ipini gevşetmekten başka ne yaptım ki ben?"
Ne yaptı ki zavallı?????
Hepinize sevgilerimle.
Devamı Buradan ...>>