ALİ RIZA ALBAYRAK HÜSEYİN ALBAYRAK BÖYLE BUYURDU AŞK

Uzun zamandır albüm çıkarmasını Aşk ile beklediğimiz Ali Rıza ve Hüseyin Albayrak kardeşlerin bir albümünün haberini sizlere de vermek istedik, umarım sizde bizim aldığımız o kokuyu alır aynı kokunun birlikteliğinde buluşuruz.

Dinlemek isterseniz Buradan dinliye bilirsiniz.
Devamı Buradan ...>>

GÜZEL GÖZLER ÇİFTLİĞİ

Kim demiş özlemek güzeldir diye. Oldum olası sevmem. Yorar beni birini özlemek. Moralim bozulur hemencik. Hatta birini özleyeceğim önceden belliyse, bir tarih varsa özlemeye başlanılacak o zaman bittim ben. Aylar öncesinden planlanan ayrılışlar bana ağır gelir.  Öğrendiğim günden itibaren istemem gitmesini. O gün özlemeye başlarım çünkü. Annem, babam, kocam, kardeşim...Kim olursa olsun hiç farketmez. 
Sevdiklerim yanımda olsun da. Ha çok derin düşününce de "bencilsin kızım" diye de fişlerim kendi kendimi. O ayrı.
İşte bu yüzden de katı biri olarak bilinirim çevremde bu konuda. Ela ayrılıklar konusunda rızası, gönlü alınacak zor insandır hep...Doğrudur da. Hak veririm...
Oysa hep uyarılmışımdır Tontini tarafından, "gidene gitme deme, yolun açık olsun, güle güle git, selametle gel" de diye...
Ne yapıyım, sevmiyorum işte. Geçmişime bakarsanız bir sürü insanı da hep özlemişimdir. Belki engramlarımdır bana bu duyguları yaşatan bilmiyorum ki. Belki de önceki hayatımda zorla ayrılmışımdır sevdiklerimden. Acı çekmişimdir kim bilir...
Burcumun bir özelliği de olabilir çok inanmasam da. 
Aşırı sahiplenmek desem...Sanmıyorum ama olabilir de..
Ne kadar istesem de engel olamam tabii gidişlere, özleyişlere, ayrılışlara...
Sırası gelmişken Tontinimle bir hayalimizi paylaşayım sizinle yıllar önce konuşulan. Bu huyumu çok iyi bilirdi kendisi tahmin edersiniz. Dedim ki bir gün, sanırım Efe'nin askere gittiği günlerdeydi, "bir çiftlik olsa, bütün sevdiklerimiz, önemsediklerimiz orada hiç ayrılmadan yaşayabilsek..."Gülen gözler çiftliği" olsa adı. İsteyenler ayrı yaşasa ama yine bir koşuluk mesafede olsalar. Kendimiz ekip, kendimiz biçsek, yetiştirsek. Askere mi gidecek ailenin delikanlısı, çiftliğin içinde yapsa, görmek istediği her şey orada hazır olsa herkesin. Hiç bir yere gitmeden her şeye ulaşabilsek...Ne kadar insan varsa hepsi mutlu olsa, çok mutlu olsa. Hatta ve hatta ölenlerle bile kavuşsak senede bir gün...Çok sevmiştik biz bu hayali. Birbirimize gülümseyerek yeni fikirler eklemiştik şimdi hatırlayamadığım. Yazmalısın bu çiftliği dedi bana bloga. Eveeett dedim bende. Aklımda bir kopyası hazırdı hatta... 
Ama nedense yazmak şimdiye nasip oldu işte. 
Sevgilimin 10 günlüğüne dünyanın öbür ucuna gittiği güne...
Tontinimi her gün daha çok özlediğim herhangi bir bugüne...
Özlediğiniz kim varsa hepsine sağlıkla kavuşmanız dileğiyle...
Sevgiler.
Ela...
Devamı Buradan ...>>

KESKİN BAKIŞ- 21 ARALIK

Uzun zamandır sesimiz çıkmıyor diye yazdığımız kim bilir kaçıncı yazımız olacak bu. Mühim olan sessizliğin içerisindeki sesin ne anlatmak  istediğini duyup anlaya bilmektir yetenek.derdi tontini  ne ise konumuz başlıktan da anlaşılacağı gibi yakın zamanda muhatap olma ihtimalimiz olan 21 aralık meselesi, yıllardır dost muhabbetlerinde,okuduğumuz kitaplarda keza belgesellerde sıkça duyduğumuz bir tarihtir kendileri. Konunun tartışıldığı anlarda bile farklı görüşler atılmıştır tarihe. Kim bilir kaçınız da konu ile ilgili yazılar yazdınız kendi görüşünüzü belirten, ne güzelde ettiniz, mühim olan olacak olanın  sevgiye ait bir şey olması. umarım da öyle olur. ama adım gibi  bildiğim bir şey var ki zamanla kayıtlanmış bizlerin An içerisinde her daim 21 aralıklar yaşadığımızı unutmamamız,  yaşam denilen büyük öğretmen her gün  bize ne ile terbiye olmamız elzem bir durum içeriyorsa onu sunar. kıyameti çok güzel anlatır şu söz "kıyamet insanın özüne keskin bir bakış fırlatmasıdır" bu sözün verdiği ışıkla hareket edecek olursak özümüze dönmemizin farkında lığını yaratacak  fiili yatlar ile muhatap olmamız dilekleri ile.

Sufi-Cem

Resim: Ann Thomson.
Devamı Buradan ...>>

SİZE BİR PERİ DOKUNDUMU?

Öncelikle bloğumuzu ihmal etmiyceğime dair verdiğim sözümü tutamadığım için sizlerden özür dileyerek başlamalıyım öyle değil mi? Ve de hepinizi ayrı ayrı selamlayarak...

Tontini bir çok şeyim olduğu gibi aynı zamanda ilham perimmiş benim. O gitti gideli bir türlü kafamı toparlayıp, iki lafı bir araya getiremedim. Yazamadım. Hiç denemedim zannetmeyin. Bazen geceleri uyumaya çalışırken bile yazabileceklerimi düşünüp, not ettim aklımın bir köşesine ama iş yazıya dökmeye gelince...
Anlatmak istediğim hep aynı yere çıktı. Yaşadığım sonsuz boşuğa, özleme...Gözyaşı ise uzun zamandır en iyi arkadaşım. Ahhh ağlamaktan yazamadıklarım...Yazımı okuyunca O'nu kimse üzülerek anımsamasın diye de yarısına gelmeden sildim gitti çoğunu. Bir çok denemeden sonra yine bilgisayar karşısındayım şimdi, bilmem anlatabilecek miyim?
Çok zor bir yaz geçirdim. Geçirdik...Tontinimim ... hemen arkasından, kendimi bildim bileli hep var olan, bana ve ailedeki tüm insanlara büyük emeği geçen, adımı koyan, beni bebekken aylarca ayaklarında sallamış, bakmış, hep sevmiş güzelller güzelim, anneannemi de uğurladık son yolculuğuna. O kadar güzel anılar kaldı ki ondnan da geriye...Eşi benzerini başka yerde yiyemediğim o girit yemekleri, kimsenin aynı lezzette yapamadığı  o caanım köftesi...İpek gibi saçları, ayakları, elleri, güzel gözleri hepsi benimle, bizimle kaldı ama o gitti. Şu anda İzmir'de çocuklarının yada 13 torunundan birinin evininde olmayışını kabul etmek tıpkı Tontinin hep huzur dolu evinde olmayışını kabullenmek kadar zor oldu..
Her zaman bulduğumuz o bahanelerle daha kolay atlatmaya çalıştık kendimizce işte...Çekmeden gitti, allahın sevgili kuluymuş...VS
Öyle böyle geçti zaman beraberinde getirdiklerinle işte. Birkaç ay sonra 1 sene olacağını düşünmekse ayrıca inanılası değil.
Neyse...
2012 böyle biter, aman allah beterin beterinden saklasın derken, 1 Ağustos'da öğrendim ki Tontinin 5. torununu, anneannemin ise 12. torun çocuğunu taşıyorum. Yani anneliğin belkide en kolay zamanları...Taşımak...
Beklemediğimiz bir haberdi ama bu senenin en güzel haberiydi kuşkusuz. Yazılarımı takip edenler tanırlar oğlumu, Ege'nin bir kardeşi olsun isterdim hep. Nedense son zamanlarda bu istekten vazgeçmişken gelmesini de vardır bunda da bir hayır diyerek kabul ettik tabii ki. Ettik de 5,5 ayı bitirdik bile şimdi. O da yıllar önce Tontininin "senden kız çıkmaz" sözüyle tahmin ettiği gibi bir erkek. İlk başlarda çok kötü başlayan miğde bulantıları, halsizlik ve büyük bir gerginlikle geçen ilk aylarımdan sonra şükrediyorum ki şimdi çok daha iyiym. Hala nedenini çok iyi bildiğim o yalnızlık hissinden kurtulamasamda biliyorum ki O yine en büyük destekçim benim... Kısacası dostlar herşeye rağmen  henüz adını koymadığımız oğlumuzu, yine güzelimin olmasını istediği gibi büyütme heyecanına kapılmış bulunmaktayım ;) Sağlıkla kucağıma almak beni içimdeki korkulardan kurtaracak yine biliyorum. Ve umuyorum...
Bu haberi sizinle paylaşmak için bu zamana kadar beklememin nedenlerini anlatmak istedim kısaca, umarım beni anlar ve hak verirsiniz. Bu yıl sanki güzel bir şey olmıycak gibiydi, belki ben düşünmekle o kadar meşguldum ki, bu güzelliği biraz geç farkettim diyelim.
Tontinisini hiç göremiycek olduğu için çok mu şanssız, yoksa benden, bizden, sizden, hep onu dinleyerek büyüyeceği için çok mu şanslı bir türlü karar veremediğim bu bebeğimizin de güzel haberlerini, büyüyüşünü paylaşıcam sizlerle inşallah.
O zaaaamaann tekrar iki nokta üst üste ve bir parantezden oluşsa da gülücüklerle dolu, O'nun sevdiği eğlenceli yazılar yazmak için güzellikler diliyorum etrafıma.
Yaşadığınız her günün size sevgi ve güzellikler katması dileğiyle...
Sevgiler.
Devamı Buradan ...>>

ÖFKE&SEVGİ

Hintli bir ermiş öğrencileri ile gezinirken Ganj nehri kenarında birbirlerine öfke içinde bağıran bir aile görmüş. Öğrencilerine dönüp “insanlar neden birbirlerine öfke ile bağırırlar?” diye sormuş. Öğrencilerd

en biri “çünkü sükûnetimizi kaybederiz” deyince ermiş “ama öfkelendiğimiz insan yanı başımızdayken neden bağırırız? O kişiye söylemek istediklerimizi daha alçak bir ses tonu ile de aktarabilecekken niye bağırırız? ” diye tekrar sormuş.
Öğrencilerden ses çıkmayınca anlatmaya başlamış: “İki insan birbirine öfkelendiği zaman, kalpleri birbirinden uzaklaşır. Bu uzak mesafeden birbirlerinin kalplerine seslerini duyurabilmek için bağırmak zorunda kalırlar. Ne kadar çok öfkelenirlerse, arada açılan mesafeyi kapatabilmek için o kadar çok bağırmaları gerekir.”
“Peki, iki insan birbirini sevdiğinde ne olur? Birbirlerine bağırmak yerine sakince konuşurlar, çünkü kalpleri birbirine yakındır, arada mesafe ya yoktur ya da çok azdır. Peki, iki insan birbirini daha da fazla severse ne olur? Artık konuşmazlar, sadece fısıldaşırlar çünkü kalpleri birbirlerine daha da yakınlaşmıştır. Artık bir süre sonra konuşmalarına bile gerek kalmaz, sadece birbirlerine bakmaları yeterli olur. İşte birbirini gerçek anlamda seven iki insanın yakınlığı böyle bir şeydir.”

Daha sonra ermiş öğrencilerine bakarak şöyle devam etmiş: “ Bu nedenle tartıştığınız zaman kalplerinizin arasına mesafe girmesine izin vermeyin. Aranıza mesafe koyacak sözcüklerden uzak durun. Aksi takdirde mesafenin arttığı öyle bir gün gelir ki, geriye dönüp birbirinize yakınlaşacak yolu bulamayabilirsiniz.”

Devamı Buradan ...>>

HAYATI SEVGİSİZ BIRAKMA.

Ne kadarda iyi biliyoruz aslında neyin doğru, neyin yanlış olduğunu değilimi? sadece  işimize gelmiyor evrensel doğruyu hayata geçirmek. ne zaman kayıp ettik kendimizdeki cevherin her şeye hüküm edeceğini.  niçin sevgiye ait hüküm gücümüzü kullanmak yerine onun zıttı olan ile hüküm kurmaya çalışıyoruz. olmuyor işte yüz yıllardır deniyoruz olmuyor. Umudumu koruyorum biliyorum ki Her şey güzel olacak. Hayatı sevgisiz bırakmamaya.



Devamı Buradan ...>>

ONLAŞIYORUZ

Bir heykeltıraş, işleyip heykel yapmak üzere mermer satın almak ister. Bir mermercinin bahçesinde dolaşırken, köşeye atılmış bir kaya parçasına gözü ilişir. “Bu mermer parçasının fiyatı nedir?” diye sorar. Mermerci “Bedava” cevabını verir ve  ”eğer işine gerçekten yarayacağını düşünüyorsan, para vermeden götürebilirsin.” der.  Heykeltıraş şaşırmıştı:”Neden bedava veriyorsun bunu?” diye sorar. “Şekli bozuk çünkü” der, mermerci, “kimse satın almak istemiyor ve bahçemi işgal etmekten başka bir işe yaramıyor. Alıp götürürsen, beni ancak mutlu edersin.” Diye de ekler.

Birkaç ay sonra, heykeltıraş mermercinin dükkanına elinde bir kutuyla gelir ve kutuyu mermerciye uzatır. Mermerci kutuyu açar. İçinde harika bir heykel durmaktadır. “Şu güzelliğe bakın!” der mermerci. “Eminim bu sanat eseri için büyük paralar isteyeceksin. Peki ama onu neden bana getirdin? Biliyorsun, ben sadece mermer taşı satarım.” Dediğinde, “Hayır, hayır bu sana bir hediye.” diye cevaplar sanatkar ve, “Buraya altı ay önce gelmiştim ve bana bahçenin köşesinde duran bir taş parçasını bedava vermiştin. İste bu heykeli bana verdiğin o taştan yaptım.” Der.   

“Evet, o heykeltıraş sendin. Şimdi hatırladım.” Der mermerci ve altı ay önce söylediği sözleri hatırlayıp utanır ve, “Tanrım! Bu harika heykelin o çirkin taştan çıkabileceğine kim inanabilirdi ki?” diyerek de şaşkınlığını gizleyemez.

Michelangelo’nun  da, başka heykeltıraşların almak istemediği bir mermer bloğu alıp, o dünyaca ünlü Davud heykelini yaptığı bilinir.

Kendisine bu harika sanat eserlerini nasıl yaptığını soranlara da şu cevabı verdiği söylenir:

“Ben her mermerin içinde bir melek görürüm ve onu özgürlüğüne kavuşturuncaya kadar, mermeri keski ve çekicimle oymaya devam ederim. Yapmamız gereken, hayat taşımızın üzerindeki fazlalıkları atmak ve içimizdeki meleği açığa çıkarmak değil mi?  

Tamda yukarıda anlatılan hikaye gibi Tontini de bizim yaşamımızdaki bir Heykeltıraştı. Bize  içimizdeki meleği ortaya çıkarmamız için sevgisini, sınırsız bir sofra gibi ortaya sunardı, şimdi hepimiz meleksiz kaldık ama hepimiz melek olmak için onun bize bıraktığı malzemeler ile kendimizi tontinileştiriyoruz. tontinisisiz ama hepimiz onlaşıyoruz hayatın çıkılmaz noktalarında. Bize söyledikleri kulaktaki küpe misali hatırımızda daimada öylede olacak. Sevgi ve Aşk'la 

Devamı Buradan ...>>

AŞK'A YAR OL.

Gel gönül hüsnü halini bir bilir yarana sor
Bab-ı aşkın miftahını bir sahip irfana sor
Her tabip aşka yar olmaz ondan sorma ilacı
Suret hal derler masaldır hikmeti Lokman'a sor

Çekmeyen gafil ne bilsin nar-ı aşkın kıymetin
Çekmeye takat mı kaldı ben bu aşkın zahmetin
Gel sineme kıl temaşa sinemde bağı zeytin
Bağı hüsnün güllerini sümbül ü reyhana sor


Bir kalender meşrebiyem aynımda şal-ı aba
Ben bu aşkın abdalıyım nur u sırrı merhaba
Zülfü canana dokunma lütfeyle bad-ı saba
Sineyi ab u hayatı mürşid-i merdana sor

Der ki aşık gam yemezem gün bugün ferdalara
NESİMİ'yem ibret olsun aşık-ı rüsvalara
Geç geçende dem bu demdir düşme boş sevdalara 
Görenlerden ayrı düştüm durağı devrana sor 
Devamı Buradan ...>>

VAZGEÇ

Bir gün Mecnun hastalanır yatağa düşer. Tedavisi için doktor çağırırlar
Doktor: Damardan kan almamız gerek
Diyerek Mecnunun kolunu bağlar. Tam yaracağı sırada Mecnun,bağırır: Ey sevgili doktor bırak!
Ücretini al ve kolumu yarmadan git.. Bu hastalıktan öleyim. Vazgeç kan almaktan..
Doktor mecnuna: Sen çöllerde kükremiş aslanlardan korkmuyorsun da kolunun yarılmasından mı korkuyorsun? diye sorar.Mecnunun cevabı şöyle  olur: "Ben neşterden korkmuyorum can dost.  Benim vücudum varlığım Leyla ile doludur. Korkarım ki benim kolumu yararken Leyla'yı incitirsin,işte ben bundan korkuyorum" der.
MESNEVİ: "Ey sevgilim, varlığımda senden başka bir şey kalmadı.Bu sebeple sirke veya bal denizde nasıl yok olursa ben de sende öyle yok oldum."diye açıklıyor. Cem&Tontini.
Devamı Buradan ...>>