SUFİ SAJA

YOKLUĞUN YOKEDEMEDİĞİ


Doğdum...İlk önce annemin beyaz yüzünü tanımaya başladım..Şefkat aradım gözbebeklerinde..
Çok şeyler anlattı o gözler bana...Seni anlattı ATAM..Senin yüce olduğunu anlattı birbir...Babam anlattı seni bana..Gözlerin varmış gökyüzünün mavilikleri kadar engin...En mavi denizler kadar derin...

Öğretmenim anlattı ilkokulda seni bana:Kurtuluş savaşındaki ordunla birlikte kahramanlıklarını.Karatahtanın üstünde asılıydı resmin..
Şimdi;kalbimdesin en büyük haşmetinle ve kıyaslanamaz tekliğinle...Yine atının yeleleri dalgalanıyor rüzgarda...Yine güneşin ışınları oldu saçının herbir teli..
Selanik'te yine güneş doğuyor atam...Sen doğuyorsun karabulutları yararak...Yeryüzü aydınlanıyor..Yokluğun yokedemediği kutsal insan..İsterse desinler Dolmabahçe'
de saat dokuzu beş geçti..isterse on kasım oldu o artık öldü desinler...Kapkara bulutlar isterse beyaz kasım çiçeklerinin üstüne dökülsün...

Adınla sembolleşti Türk milleti..
Can evimizde açılan yaralar yine senin sinende sarıldı .
Düsturumuz:Kanun oldu.
İlmeğimiz:İdeal aşkı.
İlacımız:Vatan ve millet sevgisi.

Müsterih ol.Rahat uyu..Milyonlarca sen doğdu senin vatanında...İçimizdeki o kudretin gücüyle ideallerini yaşatmaya devam edeceğiz...