SUFİ SAJA

EY GÖLGEM

Ey gölgem:
Dön de bir bak kendine...Sen; sen misin, yoksa asıldan yani benden aksedenmisin? Bir varlık gösterip bu böbürleniş bu büyükleniş niye? Aslından uzaklaşman; daha çok benliğe kibirlenmeye itmiyor mu seni? Daha bir uzuyor, daha bir genişliyorsun ama soluklaşıp sararıyorsun da.Nedenini sor kendine.Kendinden mi bu uzayışın?

Şekil değiştirmen aslının şekil değiştirdiğini göstermiyor.O YÜCE ışık kaynağın tam tepesindeyse aslının, sen de aslına dönüyor bak yok oluyorsun.Ey gölgem; uzayıp doğuya düştüysen güneş batıyor demektir.Karanlığa az kaldı...Batıya düştüysen gün ışıyor demektir.Aydınlığa az kaldı...Sen yine de aslına var ne de olsa gölgesin.kudretin yeterse tabii.

Gölge aslı gibi olur mu? Büyür, küçülür,uzar kısalır.Küçüldükçe Allah'a o tek'e aslımıza ulaşırız.Büyüdükçe gaflete ve benliğe düşeriz.Var git sen aslına kavuş,varlık göstermen yanlış.Peki bu söylenen bu yazılanlar ancak gölgedir asıldan gelen ,candan gelen sözlere...Biz: biz miyiz, biz: biz değilmiyiz? Yoksa o muyuz? siz ne dersiniz..?