SUFİ SAJA

Hiç unutmam henüz 9-10 yaşlarındaydım. İçimde bir şeylerin tutuştuğunu bir taraftan da sanki buz gibi sularda kaldığımı hatırlıyorum. Kaç günüm öyle geçti tam olarak bilmiyordum ama 39 derece ateşle yatarken bile hissedilebilen o sevgiyi, sıcacık bir elin hep başımda gezindiğini çok iyi hatırlıyordum…
İyileşmeye başladığımdaysa belki bir hafta geçmişti aradan. En güzel oyun arkadaşımda hiç gözükmemişti ortalıkta. Annem ona da bulaşmasın diye çok yakılaştırmıyordu yanıma. Nasıl sevinmiştim iyileşip onu yanımda görünce. Normalde sürekli birbirimizi yerdik ama en yakın arkadaşım,kardeşimdi sonuçta.
Göz altları mosmor olmuş anacığımın başımda nöbet tuttuğu hemen anlaşılıyordu. Yüzü sapsarıydı. Kadıncağız yaşlanmıştı sanki. Halbuki an fazla 27sindeydi. Canımmm benimmm…
Babamı onca gün hiç görmemiştim etrafımda.......


Annem başımdayken o nerdeydi.? En azından akşamları evdeydi. Gelip bakmışsa bile yatakta geçirdiğim onca gün neden bir kere bile yüzünü gördüğümü hatırlamıyordum. Sorun benim hafızamda değildi tabii. O zaman bile farkındaydık, bazı duyguları eksikti,geliştirememişti. Sonradan da değiştirmek için hiçbir şey yapmadı zaten.
İnsan yedisinde neyse yetmişinde de odur derler ya çok doğru. O zamanlardan şu günlere kadar, varlığını bildiğim ama yanımda olmadığı tek kötü günümde o olmadı maalesef. Yanlışımda, doğrumda. Kötü günümde, hatta en güzel günümde bile varken yoktu.
Eksiğin mi vardı? istediğin bir şey yapılmamış mıydı diye sorun. Hayır hepsi oldu istediğim her şeye sahiptim. Harçlıksa harçlık, markalı ayakkabılar, kıyafetler. Hatta en güzel genç odası. Çokta özgürdüm hiçte dayak yemedim. Her şeyim vardı babamın SEVGİsinden başka. İşin kötüsü gerçekten sevmedimi onu da bilmiyorum. Bütün iyi niyetimle sevgisini gösteremediğini düşünüyorum çok inandırıcı olmasa da. Yeri gelmişken sağladığı imkanlardan dolayı teşekkür ederim kendisine. Biyolojik babalığı içinde.
“Annelik doğuştandır ama babalık sonradan öğrenilir”i hepimiz duymuşuzdur. Bazı insanlar sonradan bile hissedemiyorsa bu duyguyu biraz olsun çabalayan en azından sarılıp koruyup, kollayıp ona emek veren babalara en az anneler kadar saygı duyulmalı diye düşünüyorum.
Bende oğlum için maddiyattan önce ona sevgisini verip güzelde kötüde, yanlışta, doğruda her zaman ,her yerde yanında olduğunu sevgisiyle hissettiren bir baba istiyorum.
İçi çocuklarına verecek sevgiyle dolu bütün babalara saygılarımı diğer babacıklara böyle anılarımı yolluyorum…*ela*....