SUFİ SAJA

22 Ağustos 2007 saat 13.00 suları buluştuk oğluşumla. O yerini biraz daha önce almıştı tabii ama teknoloji sağ olsun küçük bir test çubuğu sayesinde ben o gün emin olmuştum varlığından. Birkaç ay bekletti hatta isteğime istek kattı ama biliyorum ki kendisi için en hayırlı zamanda aldı yerini. İlk yazımı okuyanlar bilir ben hep hazırdım sanki anne olmaya ama Efe'ciğim(müstakbel baba) sonradan alıştı bu fikre. İlk başlarda çok istekli değildi ama benim karşı koyamadığım bu isteğe çabuk teslim oldu. Yeri gelmişken; seni çok seviyorumm mm baba adaylarının en güzeli:) bu güzelliği yaşamamızdaki katkıların için:) binlerce teşekkür sana...
Hazır olmaya çalışması bile yetti ne yalan söyleyeyim. İlk o öğrendi tabii haberi. Bir kaç gün içindeyse herkes biliyordu misafirimizin varlığını ......…
Nede çabuk benimsedik onu hele ben... Ben her geçen gün daha da bağlandım daha birçok sevdim içimdeki Allahın parçasını. İlk günlerde o kadar sakindi ki varlığını unutup koştum bile. Hemen hatırlattı bana kendini o ayrı. Korkuttu biraz. Meğer amacı nede masummuş güzelimin. Sonradan anladım ki gelen kıymetli misafirler için 5 günlük bir tatil ayarlamış taaaa oralardan:))) bir yandan da hatırlatmış artik "ben buradayım' demiş 'ona göre dikkatli ol annecimmm".
9 aydır hiç üzmedi beni canımın içi. 8 ay çalışmama izin verdi kendisi için zararlı ama annesi için olmazsa olmazlardan bile hemencik vazgeçirdi beni Her şeyi ayarladı ben de ona uydum işte. O ne istediyse onu yedim, istemediklerinden de elim mahkûm uzak durdum...
Sonra büyüdükçe hareketlendi, hareketlendikçe büyüdü. akşamları mini showlar yaptı bize.mesela kapalı bir alanda ne kadar hareket edilirin en uç noktalarını gösterdi:) ayaklarla kaburga nasıl ittirilir, anne nasıl tepim tepim tepilir öğretti.:))) biz hep karnımdan sevdik onu alıştık, öptük, kokladık, konuştuk, heyecanlandık. Onunla beraber anlatılması çok zor, mucizevî bir tecrübe yaşadık. Simdi yaklaşık 40 haftalık o inanılmaz ve dünyalara değişilmez bağımızın başka bir boyuta taşınmasını bekliyoruz. Her an onu kucağımıza alacağımız günün hayaliyle yatar olduk. Herkes en küçük bir telefonumdan müjde bekler oldu. Bundandır bir kaç gündür annemi bile arayamaz oldum anne gelirken ekmek al demek için:)))
Hamilelik sürecinin çok çok uzun olduğunu düşünürken birden bire aslında bir o kadar da çabuk geçtiğinin farkına vardım işte. Gariptir şimdiden özledim bile hamile olmayı. içimde bir şeylerin kıpırdıyor olmasını, akşamları nefesimi kesen tekmeleri, babasını, beni ve gören herkesi şaşırtacak derecede güçlü atılan tekmeleri..
Artık bir aile olmaya günler belki de saatler kaldı. Hazırlanıyoruz... Tontinimiz yanımızda yengemizin amcamızın kulağı gece çalacak bir telefonda anneannemiz her an telaşta uzaklardaki sevdiklerimiz de merakta...
Zaman bize neler gösterecek oğlumuz neler öğretecek bilmiyorum ama tek bildiğim hayatimizin bundan sonra çok farklı olacağı. Tadımızın biraz daha güzelleşeceği. Uykularımızın, sevmelerimizin, sessizliğimizin daha kıymetli olacağı.
Güzel oğlum; ben ve baban seni bekleme telaşından ismini bile bulamadık daha ama aramıza katılmanı güzel yüzünü görmeyi birebir tanışıp koklaşmayı sabırsızlıkla bekliyoruz. Yaşattıkların ve yaşatacakların için şimdiden teşekkür ederiz sana. Sağlıklı ol mutlu ol güler yüzlü ol bebeğim. hayatımıza yeni tatlar getir aşkımıza sevgimize yeni güzellikler kat inşallah....bekleyen tüm dostlara en yakın zamanda müjdemizi vermek dileğiyle.......