BİZİM EV DEĞİL DE NERESİ? - SUFİ SAJA

.

"Muhtaç olduğun kudret damarlarındaki asil kanda mevcuttur."Kemal ATATÜRK .

23 Ocak 2009 Cuma

BİZİM EV DEĞİL DE NERESİ?


Mahallede bir adam ölmüştü. Cesedi bir tabuta kondu, mezara götürülüyordu. Tabutun arkasından bir çocuk hem ağlıyor hem bağırıyordu: -Babacığım, seni nereye götürüyorlar böyle? Seni toprağa gömecekler. Ah, babacığım, orası öyle daracık, öyle karanlık bir yer ki, orada ne ışık, ne pencere, ne hasır, ne kilim, ne de bir dilim ekmek var. Yemek kokusu bile yok
Çocuğun bu haykırışını Cuha işitmiş ve babasına: -Babacığım şu ölüyü bizim eve götürüyorlar. Demiş. Babası Cuha’ya: - Budala bize niye götürsünler? Cuha cevap vermiş: - Dinle bak; çocuk ne diyor? Öyle bir yere götürüyorlarmış ki, orada ne hasır, ne ışık, ne yemek, ne pencere hiçbir şey yokmuş. Bu bizim ev değil de neresi.

3 yorum:

Primarima dedi ki...

Gülünürmü buna bilemiyorum ama ben güldüm :)

Koşan Kelebek dedi ki...

Çok etkileyiciymiş. Bende tersine üzüldüm...

Adsız dedi ki...

Bizim evin çıplak duvarlarını anımsattı bana.
Sanki geçmişten bir sayfa. Ürpertan hatıraların tekrarı gibi.
Hikayecik gerçek yaşammın ta kendisi.

Hem güldüm hem ağladım.
Hayattan kesintilerin farkına vardım. bir an için kendimi varlık ile yokluk arasındaki kapının eşiğinde sandım.
İyi bir konuya parmak basmışsınıznız.Saygılar