Sana da gereksinim var; unutma. Hiç kimse bir diğerinden daha yüksekte ya da alçakta değildir. Hiç kimse üstün ya da yararsız değildir. Her şey bir bütün halinde varolur. Yekdiğerine gereksinim duyar.
Bir Samuray, Zen tarikatı hocalarından birini ziyarete gelir. Söz konusu Samuray çok tanınmış bir kişi olduğu halde hocanın bilgeliği karşısında, kendini ikinci sınıf, aşağılık bir vatandaş gibi hisseder. Ve duygularını açıksözlülükle aktarır:
"Bunca zavallı hissetmemiştim kendimi bugüne değin. Huzurunuza çıkar çıkmaz, aşağılık kompleksine kapıldım. Ölümle yüz yüze geldiğim de oldu; o zaman bile bunca korku, heyecan duymamıştım. Neden dersiniz hocam?"
Hoca, diğer konuklar gittikten sonra kendisini yanıtlayacağını bildirir. Her gelen, saygılarını sunup önerileri dinleyerek gider. Samuray beklemekten yorgun düşmüş, iyiden iyiye tedirginleşmiştir. Akşam üzerine doğru hoca onu dışarı çağırır. Ay henüz doğmuştur. "Şu ağaçlara bir bak" der, "dalları gökyüzüne uzanan şu heybetli ağaç ile, hemen onun dibindeki minnacık ağaca bak. Yıllardır penceremin önünde, yan yana, birlikte yaşadılar. Aralarında hiç sorun çıkmadı, hiç yarışmadılar. Küçük ağaç büyüğüne "sen neden benden büyüksün?" diye sormadı. "Hangimiz üstünüz?" ikilemini yaşamadılar. Kulağıma bu konuyla ilgili en ufak bir dedikodu çalınmadı. Neden dersin?" Samuray kendinden emin yanıtlar: "Çünkü efendimiz ağaçlar kıyaslayamaz." Bunun üzerine hoca: "Artık bana sormana gerek kalmadı; yanıtı biliyorsun" der.
alıntı.
6 Ocak 2010 Çarşamba
SAMURAY
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
15 yorum:
Kendimi iyi hissetmeme yarayan bir yazı. Teşekkürler.
Hep ınandım
herseyın ,cevabı dogada olduguna..
bazen bu
agac olur
bazen bı kedı bazen dıgelerı
ama merak ettıgımız hersey
ornek almamız gereken hersey
dogada var..
Sufim ne yaşıyorsam onunla ilgili bir yazı okuyorum senden ve huzur buluyorum!teşekkürler:)
Büyüklük ve küçüklük o kadar izafi kavramlar ki aslında..günlerdir aklımda şu söz var starwars filminden;
Skywalker, bilmeden kendisini aradığı Yoda’ya sorar; “Ben, büyük bir savaşçıyı arıyorum”. Yoda, gülerek başını sallar ve şöyle der; “Ohh!! Büyük savaşçı ha! Savaş, hiç kimseyi büyük biri yapmaz”.
ve unutmamali ki güç onu kullanma yetkisi elindeyken kullanmamaktır, bu da o kişiyi ne büyük ne küçük yapar, sadece kişisel erkini koruyandır nihayetinde..
sevgimlee:)
Dünyayı trajediye çeviren insanoğlu olduğu için,
Dionysos gibi dengeleyen bir tanrıdır da kanımca.
''Üstinsan''arasına,trajedi ile komediyi de barındırabilmelidir bünyesinde.Güçlü çok güçlü
olmakta gerekmiyor bunun için bence.Nietzche'nin bir sözünde,''cesaret bozulmuş olmadan kullanılmalı,''çok doğru bence.
Bu güzel öğreti çin tşkler:)
Sevgilerrr
Bu yarışma hırsıyla kendimizi kategorilere ayırıyoruz.Doğa öyle değil ,herşey birbirini tamamlayan ve uyum içinde bir bütünün parçası halinde varoluyor. Sevgiler...
aynı parçadan kopup geldiysek herbirimiz ve aynı eve döneceksek sonunda bize düşen kâmil insan olmak yolunda atacağımız ufak ve mütevazi adımlar olsa gerek sadece..
Bu güzel ve eğitici hikayeyi paylaşımlarından dolayı çok teşekkürler, okuduğunda insan kendi gücünün farkına varmasını sağlıyor.
Sevgiler...
Sevgili Alizafersapçi;
Hikaye;Bize" ne kadar önemli olduğumuzu hissettiriyor değil mi?"Sevgilerimle.
Öyküm;
Kulakları işiten gözleri görenler için bir ibret tablosu doğa aslında. görenlerden olalım dilerim.sevgilerimle.
Primam;
Huzurlu yaşantına huzur katılsın bir kat daha sevgilerimle.
Sevgili Düş;
Kişisel erkini koruyabilenler huzur içinde tablonun bir parçası olduklarının bilincinde mutlu mesut akışa teslim olanlardır.Bizler de aday olalım bu erdeme sevgilerimle.
Sevgili Ayşegül;
Trajediye çevrilen dünyada kavgalar, savaşlar hiç tükenmiyor görüyorsun.Oysa herkes herkesin ne kadar bütünün bir parçası olduğu bilincinde olsa cennet olurdu bu dünya sevgilerimle.
Sevgili aydede;
Bir bilsek yok birbirimizden farkımız; hayvan sıfatlarından arınamamışlarla, insan gibi insan olduklarının bilincinde olanlar var.Bu bilinçte olsak, insan olma yolunda hırs yapardık sadece.sevgilerimle.
Sevgili candostum;
Allah bize bizden yakın şahdamarımızdayken biz nasıl kendimizi önemsiz hissedebiliriz ki?Ama yine de zaman zaman gaflete düşüp kendi kendimize zulüm edebiliyoruz görüyorsun dostum, sevgilerimle.
bu tür öykülerden oluşan bir kitabım vardı, kapağında beyaz sakallı bir adamın yüzü olan... ne kitabın adını hatırlıyorum, ne de kitabımı bulabiliyorum... öyle çok severdim ki...
bu hikayeyi de o kitap da okumuştum ilk... sevgiler...
Çok teşekkürler anlamlı ve güzel anlatı için.çok şey öğretti bize.kulağıma küpe olucak.
Sevgili EVren;
Bhanwan'ın "aşk ermişi" olmasın kitabın adı.Sevgilerimle.
Sevgili Kamikaze;
Kulaklarımız küpeden gözükmez oldu da, manaları hayata geçirmek esas meselemiz galiba, sevgilerimle.
sufiii, bi tanesin biliyorsun değil mi?
teşekkür ederim... :)
Ne kadar güzel bir öykü bu...Doğada bile bu denge ahenkle birbirine uyum sağlayabilmiş iken! Biz insanların içinde bulunduğu durumu hep sorgulamak gerekiyor!..
Her şeyin öz'de olduğunu bilebilmek! yüceliğin, derinliğin, sonsuz güzelliğin sırrına ermenin erebilmenin asıl büyüklük olduğunu;
Ve büyüklüğün de, büyüklenmeden bir başkasının görebilen gözünde olduğunu bilmek....
Bu güzel paylaşım için yürekten teşekkürler sevgili Sufi...
Yorum Gönder