SUFİ SAJA

Eğitim; ne düşüneceğimiz değil nasıl düşüneceğimiz, ne yapacağımız değil nasıl yapacağımız konusunu ve formüllerini deneme-yanılma-mama metoduyla bireylere verme-alma sistemidir.Bu kişilerin meyil ve becerilerinin gün yüzüne çıkma yolculuğunda temelde aile büyüklerinden ve atalarından edindiği değerlerle birlikte, öğretmenin bilgi ve becerilerini dağarcığa katma çalışmasıdır.Belli yeteneklerle doğmuş (fiziksel zihinsel duygusal)oluşumları, yani farklı farklı kimyaları; güçlü eriyikler içinde(eğitimciler) potansiyel enerjiye dönüştürme halidir.Genetik özellikleri doğrultusunda çocuklarımızın yatkınlıklarını öne çıkarma amaçlı bir eğitim olmalıdır bu, "geniş tabanlı eğitim" değil.Çocuğun anlamasını, bilmesini en önemlisi düşünmesini sağlamak demek; onu tamamen kendi haline bırakmak,kendini nasıl geliştireceğini izlemek demek değildir.Kimi görsel,

kimi işitsel ve duygusal yaptırımlar bile belli eğitimlerle gerçekleşir.Yemek yeme alışkanlığından, tuvalet, büyüklere saygı,konuşma,temizlik vs hepsi ılımlı bir şefkat döngüsünde form tutan kişinin temel taşlarını yerli yerine oturtan çalışmalardır.Evet, eğitim ailede başlar okullarda ve toplum içinde devam eder.Önce İNSAN olmanın belirli koşullarının öğretilme dersi yanısıra, diğer konular peyderpey müfredata eklenirse; ne kavram karmaşalarına, ne de beyinlerde biriken "bilgi çöplük patlamalarına" neden oluşur.Amerika'nın en uzun nehrinin kaç metre olduğu, ya da Mont Blanc tepesinin yüksekliğinin bilinmemesi bir çocuğun sınavlarda başarısız olmasının sebebi olmamalıdır. Şimdi diyeceksiniz ki; "kendisi eğitimci mi ki oturmuş ahkam kesiyor bizlere!" Haklısınız, Belli bir dersin eğitmeni olmasam da; kendi çapında bir anne oluşum eğitim konusunda söz sahibi olmamı sağlıyor bana.Çünkü önce anne ve aile sonra okul ve toplum sağlıklı çocuklar yetiştirme konusunda belli sorumluluklar üstlenmek zorundadır.Tüm deneyimler ve tüm öğretiler granül halinde çocuklara yutturulup karşılığında onlardan başarı beklemek olanaksızdır bence.Sevgilerimle.

Ali zafer sapciarkadaşımızın yayınladığı "geniş tabanlı eğitim" sistemi Sabri Kara'nın hikayesindeki sonuçlara götürür gençlerimizi sonra;

Bir gün ormanda hayvanlar bir araya gelip ;eğitim şart; dediler ve okul açmaya karar verdiler. Bir tavşan, bir sincap, bir balık ve bir yılanbalığı yönetim kurulunu oluşturdu.
Tavşan, müfredatta koşmanın bulunmasını istedi. Kuş uçmanın, balık yüzmenin, sincap da ağaca tırmanmanın ve toprak kazmanın mutlaka zorunlu dersler arasında olması gerektiğini söyledi. Bütün bunları bir araya getirip bir müfredat yaptılar ve bütün hayvanların bu dersleri görmesini istediler.
Tavşan koşu dersinden A alıyordu ama ağaca tırmanmak onun için çok ciddi bir sorundu. Sürekli kafa üstü düşüyordu. Bir süre sonra beyni hasar gördü ve eskisi gibi koşamadı. Artık koşuda A almak yerine C alıyordu ve ağaca tırmanmada ise her zaman zayıf alıyordu. Kuş uçmada çok başarılıydı ama sıra toprak kazmaya geldiği zaman başarısızdı. Sürekli gagasını ve kanatlarını kırıyordu. Balık yüzmede mükemmeldi ama ne ağaca tırmanabiliyor ne de koşabiliyordu. Ne zaman bunları yapmaya kalkışsa ölecek gibi oluyordu. Sonunda yüzgeçleri zarar gördü ve artık yüzmeyi bile yarım yamalak yapar hale geldi.
Sonuçta sınıf birincisi olan hayvan her şeyi yarım yamalak yapabilen, geri zekalı yılan balığı oldu. Ancak eğitimciler çok mutluydu, çünkü herkes bütün dersleri görüyordu.Buna "geniş tabanlı eğitim" dediler.

Resim:Steven Kenny