SUFİ SAJA

Evvel zaman içinde kalbur saman içinde develer tellal imiş ama, pireler berberliği öğrenmeden önce, babamın beşiği de boşmuş o zamanlar... Beşikten tıngır- mıngır sallanma sesi gelmeden önce: (Laf aramızda manalar biz gibi madde bedenliymiş o zamanlar) İşte tam o zamanlarda...

Pembe GERÇEK diye biri varmış; bir ırmak kenarında geziniyormuş,rengarenk çiçekleri okşayarak,kuşların melodilerini dinleyerekten.Irmak dere tepe çağıldayarak akıyormuş vadide kayaların arasından.Açmış kollarını GERÇEK,dönmüş kelebekler gibi bir o yana bir bu yana:"Evrenin sonsuzluğunda bulunduğum şu anda herşey mükemmel bütün ve tam" diyerekten..Sonraaaa ırmağın yeşil- mavi suları güneşin ışıklarıyla oynaşmaya sevişmeye başlamış sanki gözünde.Sihirli bir enstantane...Yavaşça elbiselerini çıkarmış GERÇEK bir kayanın üstüne bırakmış.Ayaklarıyla kırçiçeklerini incitmekten korkarak usul adımlarla ilerlemiiiş,dalmış ırmağın serin sularına...IŞIK,SU ve GERÇEK bir bütün olmuşlar içiçe.Bu dans devam ederken YALAN'ın ırmak kenarına geldiğini görememiş pembe gerçekçik.Karayalan ,taa ezelden beri kıskanırmış zaten gerçeği.Hiç çekemezmiş.YALAN,hızlıca almış gerçeğin elbiselerini,giyinmiş eynine ve çarçabuk uzaklaşmış ırmağın kenarindan.VE GERÇEK böylece çıplak kalmış.Atalarımızın
SU GİBİ GERÇEK
AYDINLIK GERÇEK
ÇIPLAK GERÇEK sözü işte taaa o zamanlardan beri söylenegelmiş dillerimizde.Onun için yalan hep gerçekmiş gibi görünmüş gözümüze ,hep kendisi gerçekmiş gibi konuşmuş bizim saf ve temiz yanımızla.Bizleri kandırmış..----Ve kandırmakta----DUR. Diyelim örtülü gezen yalana.Çıkar gerçeğin elbiselerini, örtülerini... Artık saklayamazsın bizden kendi kendini. GERÇEĞE VER ELBİSELERİNİ...

İlk yayınlanış tarihi: 10.2.2008
Resim:Daniel Manfredini