SUFİ SAJA

Bazen bir kelimeye takılır dil alır başını gider, bazen bir kokuyla kaparsın gözünü, uyuyan geçmiş uyanır sarılır boynuna açar kollarını.Diline dolanan kelimenin geçtiği bir şarkı sözü aralar belleğin nemli ve karanlık dehlizlerini.Kalıbın burdadır ama gezersin başka zamanları.

Çubuğum yok yol üstüne uzatam
Takatim yok yar yolların gözetem
Menendin yok seni kime benzetem?

Eşi emsali yoktur gönle girmeyi başaranın... Menendi yoktur onun.Dün bugün gibi olmuştur, var olmuştur menendi yok olan.Her aşığın maşuğunun menendi yok, liderler içinde ATATÜRK'ün menendi yok.Gelmiş-geçmiş, görüp-göreceğimiz başka bir emsali yoktur onun.Menendi yok kime benzetem onu?

Halk çocuğu Pablo Neruda'nın dediği gibi: Ben de menendi olmayan bir halkım duymalı eşi emsali olmadığını düşünen kendini adaletli, demokrat, özgürlükçü zanneden kişi.

"Halkım ben, parmakla sayılmayan, sesimde pırıl pırıl bir güç var.
Karanlıkta boy atmaya, sessizliği aşmaya yarayan.
Ölü, yiğit, gölge ve buz, ne varsa
tohuma dururlar yeniden ve halk toprağa gömülü
Tohuma durur bir yerde buğday nasıl filizini sürer de,
Çıkarsa toprağın üstüne güzelim kızıl elleriyle
Sessizliği burgu gibi deler de,
Biz halkız, yeniden doğarız ölümlerde."

Menendi olmayan dostlar hepinize sevgilerimle.

Resim:Ben Goss