Bu yazımın blogda ilk yayınlanma tarihi 29 mART 2008 aradan üç buçuk sene geçmiş.Dün kemoterapi aldığım odada göğüs kanseri gencecik bir kızın elinde 14.7.2011 basım tarihli Beki İkala Erikli'nin "Meleklerle yaşamak" kitabı vardı ve kitap sayfaları arasında biriktirilmiş tüyler.Kitaba göz gezdirdiğimde gördüm ki ben meleklerle yaşamaya ve onların attıkları kartvizitleri toplamaya yıllar önce başlamışım meğer.Şükürler olsun işaretlere mesajlara ve onları bizlere gönderenlere...
Bu gün aralayıp kendimi, kendime dışardan baktım. Yüzleşmelerimden kaçmayıp ben bende sürdürürken yaşamımı sorunları ertelemeden, başkalarında aramadan suç ve hataları
kendimi kendime akort edip affettim kendimi. Rulosundan yeni çözülmüş dünya haritası gibiyim şimdi. Günlerin sürükleyiciliğinde emanet edilen yaşamdı, bu etten elbisemdeki. Felsefem: bir nevi saman çöpü oluştu ırmakta sürüklenip giden. Pişmişliğim acıların etimden et, kanımdan kan çekmesindendi.......
Sac üstünde kavrulmuştum, çiğnenmiştim, öğütülmüştüm belki de çeşitli enzimlerle. Lime lime olmuş bu elbisem her gün yeniden yamanıp eski haline getirilmeye çalışılsa da yamalar bazen uymuş bazen sırıtmıştı elbisenin gerçek yüzünde. Kendimce nostaljik takılarım olmuştu bunlar.
Acılardan ve hatalardan yamalı bohça olan benliğime birileri gelip de kendi acılarından harf harf söz ettiğinde, elbiselerinin kumaşı “değil yama” iplik çekiği gibi bile görünmezdi bana . Benimki yanmaksa onlarınki sanki tütsülenme dağlanma.
Bu biriktirilmiş pişmişlikle kim bilir ne gönüller kırdım ne vurdumduymaz göründüm acılı çileli insanlara bilinmez. Ama ben yine bugün beni affettim.
Şu anda deniz üstünde yüzdürülen gemideyim, köpükler içinde giden.9 EYLÜL gemisi Konak’tan Karşıyaka’ya süzülmekte. Geçmişe yol alıyorum sanki. Çilenin yani yamaların kıyısına. Kimine bal, bana zehir olan kıyıya, Karşıyaka’ya…
Bir mahcup ve hüzünlü görünüyor bu kıyı bana. Üzülüyorum ama yine de koşa koşa gidemiyorum oraya. Sanki bana yapılan hatalardan o sorumlu gibi… Sanki hayatımın içinden geçen bir bölümde, her köşesinde kalan anıların acısı dimdik bulundukları yerden bana el sallarken o kıyıyı sevmek günahmış gibi. Tek umudum yoluma her gün gökyüzünden salınarak düşen kuş tüyleri.2 yıl boyunca sanki görünmez bir göz benim evden çıkışımı bekliyor, görünmez elinden kuş tüyünü bırakıveriyor hemen üstümden. Beyazlığına, büyüklüğüne küçüklüğüne hatta alacalı ve çift renkli oluşuna göre o günümün nasıl geçeceğine dair yorum yapıyorum kendi kendime ve İzmir’e giden 8.05 vapuruna yürüyorum koşar adımlarla.
Her gün KUŞ tüylerimi biriktiriyorum. Artık kitaplarımın arasında çekmecelerimde ceplerimde her yerde sanki içime kendi yumuşak ılık okşayan imajlarını dolduruyorlar. Zaman içinde biriken tüylerin kanatlarım olup beni karşı kıyıya taşıyacağını nereden bilebilirdim o zamanlar. Bir gün güvercin kumru ya da diğer haberci kuşlarımın tüylerinin bu hikâyesini bir arkadaşıma anlattığımda “Hadi canım, yani şimdi önüme bir kuşkanadı da düşse onu da alacak mıyım?” Demişti de yüz adım geçmeden önünde bir kanat bulunca ürküp almak zorunda kalmıştı onu yerden. Kanattan mı ürkmüştü benden mi bilemem ama o kanadı yıllarca o da sakladı biliyorum.
Harfler birleşir, kelime olur. Kelimeler birleşir söz olur, çoğalır, yayılır. İnsan dağarcığında ne çok harf kelime varsa ona göre yazar konuşur. Ya yoksa azsa boşsa dağarcık, bu demektir ki yaşanılmışlık harfleri noksandır. Senden seni alıp götüren yıllar değildir bu cepheden baktığında seni sana veren, seni sen yapan tezgâhtır bu acı yaşanılmışlıklar. Sana uçman için kanat olan biriktirilmiş tüyler gibi, biriktirilmiş kelimeler de senin hayatın ortasındaki DURUŞ’unu uçuşunu belirler. Sevgiyle açın kanatlarınızı ve bırakın rüzgârın tatlı esintisine kendinizi, aşkla süzülün karşı kıyılara.Sevgilerimle. Dilek@tontini....
30 Eylül 2011 Cuma
BİRİKTİRİLMİŞ TÜYLERİM KANAT OLDU
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
28 yorum:
Biz severiz kuşları. Hele de kuş olmaya özenenleri ayrı bir severiz. Eksik olmasın kanatlarımız. Sevgiler bizden efendim. Umutlar da en bereketlisinden.
Sufim...
seni ilk kez tanıdığım, sevdiğim, "işte bu benim aradağım can" dediğim, gördüğüm yazın..
2008/2011-İşte burdayım, yanındayım.
Rabbime emanetsin.
Suficim yüreğine sağlık.Satırların yüreğimizi ilmek ilmek dokuyor Aşk ile.İzmir ve Karşıyaka seninle anlamlı.Güzel bir yüreği barındırıyor ve çok seviyor..İyi ki seni tanımışım.Allah yolunu daima açık etsin.En derin sevgilerimle.
Güzel yüreğiniz biriktirilen kuş tüyleri gibi hafiflesin inşallah, sevgi ve selamla...
can sufi, tüm sıkıntılar, kuş mkanadına takılıp gitsinler...
Geçen akşam bizim Zuz'a gidiyordum, üstümden bir kuş tüyü geçti önüme düştü, Sufi dedim ve yerden aldım. Sonra güldüm kendime.
Sevgimle
Bach'ın mavi tüy adlı kitabını okumuş muydun? sevgiyle.
Çok şey öğreniyorum sizden.
"Yaşanılmışlık harfleri noksandır".
Bayıldım bu cümleye ve yazınıza; iyi ki varsınız, iyi ki okuyorum sizi, sevgiler, saygılar..
Hiç vazgeçme Sufi'm. Biriktirdiğin kuş tüyleri kanatların olacak. Silecek tüm acıları güzel günlere uçuracak seni. Biraz daha sabır canım arkadaşım.
Ve sen her yazdığında, ben bir kuş tüyü koyuyorum cebime. Umudum inancım artıyor.
Öpüyorum seni
Yaşanmışlıklar, yaşanmakta olanlar, yaşanacaklar. Sevgiyle anmak, severek tahammül etmek ve umutla beklemek.Anlamakta mı zorlanıyoruz, gafletle mi unutuyoruz sevginin gücünü büyüsünü. Buraya geliyor senden güç alıyorum Sufi.Huzurla doluyorum. Bu tezgahta biriken tüy ya da kelime her neyse bana çok iyi geliyor. Bilesin...Ona göre...
Sevgiyle öpüyorum seni...
Kesinlikle Asumana katılıyorum..
Bu kadar pozitif düşünen ve hayat dolu Sufi hepimize en iyi örnek..
yazıları ayrı bir huzur kaynağı ve güç..iyiki varsın Sufi
Sevgilerimle
YÜREĞİNE SAĞLIK ÜSTADIM.
GELECEK GÜZEL GÜNLER İÇİN UMUD VE SABIR ET LÜTFEN ...
Teşekürler bu güzel yazı için üstad.
SEvgiler...
Ah Tontinim, bu gün zor bir gündü, biraz kafam dağılsın diye bloglara göz atayım dedim, yüreğimi ferahlattın, eksik olma,varol. Allah yardımcın olsun, öpüyorum:)
rüzgar hep eser değil mi tontinim... yeter ki kanatlarımızı parlatmayı, onları güçlü kılmayı bilelim... öperim güzel yanaklarından canım benim.
Yazını ne çok içimde hissettim sevgili sufi'm...
tezgahında biriktirdiklerin!!? hoşgörün ve sevginle affın ola..içindeki karaltılarında ışığın ve pozitif bakan yüreğinle çıksın tez zamanda aydınlığa...
*****
ben dağları dolaştım ve oralarda öten kuşları, ağaçları dinledim..kozalakları, kuru yaprakları ve dağ çiçeklerini topladım!her birini sana getirdim sufi'm..yüreğine ormanların esintilerini serpiyorum...
kuş kadar hafif olasın canım...
sevgilerimle
Ayın ikisi bugün,bulutlu dolunaysız bir gökyüzü gördüğüm.Kimine sevmek kolay kimine kördüğüm..Gönlüm kilitli sandıkta,açamadılar! Sana götürsünler diye sevgimin birazını yükledim kuşların kanatlarına,Uçamadılar!
Efe
Sen GÜÇ verıyorsun bize Yaşamak içinse NEDEN.
Ve SEVGIYI hatırlatıyorsun her satırında
Hayatın özunde tutunulması gereken tek şeyi
SEVGİYİ
hep yanımızda ol tontınım..
SÇS
orada bir yerde olduğunu bilmek demeyeceğim çünkü sen burada, tam içimde, yüreğimdesin her daim...
Yazının baş tarafını okurken birden kanat geldi aklıma nasıl olmuştu diye düşünürken baktım ki yazmışsın onu da ...Ben de yanınızdaydım o gün galiba. :)
Sevgili Tontini'cim ben de sevgilerimi kanatlandırdım uçurdum her nerede isen...
Sana bembeyaz kuş tüyü gibi ulaştırsın diye.
Yanına vardığında kulağına en güzel dinlemeyi sevdiğin melodileri çalsın,ve masmavi turkuaz ışık içersinde bıraksın seni ...
O mavi ışık gözünü kapattığında sana bu dünyadaki en sevdiğin kişilerin enerjilerini yanına getirsin,en mutlu olduğun anların hepsinin varlığını üzerine sindirsin ve yaşam enerjin hep böyle çağıl çağıl çağlasın ki ekran başındaki bizlere yine enerji kaynağı olasın.
Ha! bi de öpücük kondursun benden sana ennnn kocamanından :))
Kendi kendini affetmenin hafifligi hicbirseyde yok.
Canım Sufi,
İnsan olmanın zorlukları pek çok. Yaşamla ve kendimizle yüzleşmek yerine bahanelere sığınmak, görmezden gelmek, nefret ederek uzaklaşmak kolay yol gibi geliyor ama zamanla bunun yükü dayanılmaz oluyor. Doğru ve güzel olan senin de dediğin gibi, yüzleşmelerden kaçmayıp, başta kendimizi olmak üzere affedebilmek.
Yasemin Can ustanın çok sevdiğim şiirini paylaşmak istedim sizinle.
Sevgi ile kalın..
Adına Yaşamak Dediğimiz
ruh yoksunu bedenlerimiz planlanmamış ölümlerle korkutuluyordu
yaşamaktı isteğimiz
‘’alın başınıza çalın insanlığınızı’’desek de
yaşamaktı doğamızda var olan
el öptüğümüz de oldu
gerçi
başımıza koyamadan yedik kurşunu çoğu kez
borçlandıkça borçlandık gülümsemelere
korktukça korktuk
bu yüzden fazla cesur olduk yok yere
ışığı yakalayıp
perdeyi açmayı unuttuk
perdeyi açınca güneşi küstürdük nedense
hep geç kaldık
ya da erken davrandık
yepyeni örtüler serdik
delik deşik oldular lekeleri yok etmek uğruna
bizse fark edemedik
varımızı yoğumuzu bitirdi sevgisiz sevgililer
bile bile sevdik
yetmezmiş gibi
bir daha bir daha sevdik
çoktan geçersiz olanı keşfedip sevindik
en çok da korktuk
korkutulduk
adına yaşamak dedik
Yasemin Can
Dileğim merhaba.. Mübalâğasız 10 dakikadır içimden geçenleri harflerle ifade etmeye niyetleniyorum.. olmuyor!
Ne güzel kadınsın sen..
Ne muhteşem bir dünyan var.
Nasıl bu denli sınırsız bir zenginliği sığdırabiliyorsun yüreğine ey sevgili dostum?
İzmir'de sana selâmlar yolladım güverteden.. kuş tüyleri gibi uçup, sana ulaşsın diye..
Bu kelimeler, bu duruş, satır aralarındaki kutsal telkinler bambaşka bir coşku.
Üzerinden şifa hiç eksik olmasın..
Sevgiyle açtım kanatlarımı, sevgiyle kucakladım seni can sufim.
Sevgili Sufi,
Geçen haftada okumuştum yazınızı
Bugün yeniden geldim okumaya
Hani içinizden bir ses size yol gösterir ya bazen,
İşte o ses yeniden yönlendirdi beni buraya.
İçimdeki öfkeden,kendime olan şuan ki kızgınlığımdan arınmam için gönderildim sanırım:)
İyi ki tanıdım sizi.
Sevgilerimle...
Yolun açık olsun, aydınlık ve güzel günlere...Devam...Henüz hiç bir şey bitmedi, bitmemeli...
güzel memleketin İzmir'den selamlar..
Kim bilir, birgün tanışırız. Bir kahve içeriz..Çok sık geliyorum..
Kulağıma küpeler hediye etmiştin, bugünden sonra bulduğum ilk kanat senden gelecek biliyorum melek sesli, sımsıcak bakışlı, sözleri yüreğinden, tükenmez sevgisi Ondan gelen kadın. Bir gün İzmir de içeceğiz rakıyı, güneş burca girecek ve sen gelip oturacaksın karşımda, yanaklarımı avuçlarına alıp konuşacaksın. Ellerim ellerinden dinleyeceğim seni. Sufim, onu tanıyınca çok seveceksin. İkimiz de dualarla uğurladık seni. Işık ol, AŞK OL. İzmirde buluşmak dileği ile...
ama bu gorsel cok cok yanlis olmus bu yaziya..
Yorum Gönder