SUFİ SAJA

BANA SENİ GEREK SENİ
aşkın aldı benden beni bana seni gerek seni
ben yanarım dünü günü bana seni gerek seni

ne varlığa sevinirim ne yokluğa yerinirim
aşkın ile avunurum bana seni gerek seni

aşkın aşıklar öldürür aşk denizine daldırır
tecelli ile doldurur bana seni gerek seni

aşkın şarabından içem mecnun olup dağa düşem
sensin dün ü gün endişem bana seni gerek seni

sufilere sohbet gerek ahilere ahret gerek
mecnunlara leyli gerek bana seni gerek seni

eğer beni öldüreler külüm göğe savuralar
toprağım anda çağıra bana seni gerek seni

yunus'durur benim adım gün geçtikçe artar odum
iki cihanda maksudum bana seni gerek seni