SUFİ SAJA

Büyük bir bankanın Cari Hesaplar Servisinde yeni işe başlamış 1–2 aylık bir memurum o zamanlar. Genel Müdürlük birimleri ve şubenin kadrosuyla 300 ü aşkın çalışan var tarihi binada. Hayat doluyum, daha doğrusu öyle olduğum söyleniyor. Ne kadar idealim olan doktorluk ve hatta ilkokuldan itibaren kendime çizdiğim gelecekte “deli doktoru” olacağım dememe, Ankara tıbba puanımın tutmasına rağmen TCDD memuru olan babamın maddi durumu ve okulun devam mecburiyetinde olmasından, hiç alakasız yaradılışıma ters bir üniversiteye kaydolmuştum. Dışarıdan okulun sınavlarına katılıp, aynı zamanda çalışıp, para kazanıp aileme yardımcı olacaktım. Tıbbiyeye gidemediğim için umutlarım kırılmadı dersem yalan söylemiş olurum. Şu yaşımda sokaktaki divanelerle muhabbet etmek isteyişim, onlara sevgi ve ilgi duyuşumun temelindeki gerçek de bu sanıyorum.......…

İdealist, hataların ve günah diye nitelendirilen şeylerin bile hatayı yapanda ve günahı işleyende değil onu o yanlışa ve hataya sevk edende, toplumda, ailede ve diğer faktörlerde olduğunu düşünen bir kafa yapısındayım. Belki de burcumun özelliğidir diyelim bu tür uç tavırlar. Bilirsiniz balık burcu insanı biraz saftır, salaktır ya, bu huyunu bildiği için de ortada bir yanlış bir hata varsa; kusurları hep kendindeki gönül aynasındaki sırda bulmuştur.
Bankamın o zamanlar çalışan sayısına göre küçük olan tuvaletleri çok sayıda insana hizmet ediyor, Birbirimizi kapıda beklemek zorunda kalıyoruz çoğu zaman. Benimle aynı dönemde bankaya giren bir kızcağıza sevgiyle aynadan bakıyorum fırsat kolluyorum arkadaş olabilmek için. Ama o da ne, uzun boylu beline kadar saçları olan bu kızcağız daha önce tuvalete girerken yüzüğünü aynanın önüne çıkarıp bırakan diğer bayanın yüzüğünü parmağına geçirmiyor mu? Görmezden gelip bir üst kata çıkıyorum
”.Beğenmiş parmağında nasıl duracağına bakıyordur” diyorum.
Neyse diğer gelişmelerden hiç haberim yok. Ama bu arada müdürler toplanıyor, bizlere göre eski memurlar ikide bir Şube müdürünün odasına girip çıkıyor, bir şeyler dönüyor da zerre kadar ne olduğu ya da olacağı konusunda hiçbir fikrim yok. Teftiş kurulundan bir müfettişin geldiği söyleniyor. Burası banka gelir ya, normaldir herhalde diyorum. Müfettiş şubeye geldikten iki ya da üç gün sonra müstahdem yanıma geliyor ve
” Dilek hanım sizi müfettiş bey çağırıyor “diyor.
”Allah Allah! Neden acaba “deyip biraz da kendimi önemseyip –çünkü benim bankada ilk aylarım, daha memuriyetim bile onaylanmamış. Müdüriyete ancak kıdemliler şefler müdürler girer biliyorum. Saygıyla karışık bir merakla giriyorum içeri. Müfettiş;
”Oturun Dilek Hanım “diyor. Ben mahcup utangaç belki de saygıdan oturmak istemiyorum önce. Sonra konuyu öğreniyorum bu bir sorgulama imiş. Efendim Şubede birçok bayanın kıymetli yüzükleri kaybolmuş, benim görüp bildiğim bir şey var mıymış, mış mış… Dinliyorum ve :
“Varsayın ki biliyorum ama size söylemek istemiyorum “diyorum.
“Belki de o arkadaşımızı işten çıkaracaksınız toplumdaki bu insanı daha büyük suçlara itmiş olmayacak mısınız?”
“Belki arkadaşımız hastadır, onunla konuşup bu yaptığının hata olduğunu, bir daha yapmazsa onu affedeceğinizi” söyleseniz diyorum.
18 yaşındayım ve cesurmuşum demek ki müfettişlere hatta müdürlere öyle öneri getirmek prosedüre tersmiş, sonra öğreniyorum. Müfettiş Bey sevecen bir ifadeyle
“Bu küçücük yaşınızla bana hayatımın dersini verdiniz “diyor. “Biz de tespit ettik hırsızlığı yapan kişiyi, planımız işten el çektirmekti, fakat şu an bu uygulamadan vazgeçiyorum emin olabilirsiniz.”Diyor ve ayağa kalkıp benimle tokalaşıyor.
Neticeyi mi merak ediyorsunuz?
Evet, o arkadaşım işten atılmadı. Bankanın üst kademelerinden emekli oldu. Hayatı boyunca o sırrı benim bildiğimi asla bilmedi, bilmeyecek .
Ben 7 yıllık bir çalışma sonrası ilk oğlum doğduğunda bankamdan ayrıldım. 5 sene ara verdim. Bankalara, bayan elemanın alınmadığı bir dönemde ekonomik sıkıntılardan tekrar aynı bankaya başvurmak zorunda kaldım ve reddedildim. Genel müdürlük personel müdürü olduğunu öğrendiğim o müfettişe tekrar ayrıntılı iş başvurumu gönderdiğimde, haftasına aynı unvanla en güzel şubede işe başladım.banka tarihinde ilk olduğum söylendi.Kıdem tazminatımı almıştım,32 yaşındaydım,bayandım.Maaş ayarlanmam ertesi yıl toplu sözleşmeye ek madde konarak yapıldı.
"İkinci işe alınışlarda mensubun tahsil ve ünvanı geçmiş çalıştığı yıllar gözönüne alınarak emsalleriyle eşdeğerde olacaktır." Diye.
Zamanında bir arkadaşımın hatasını affettirme çalışması ödülümü işte böyle fazlasıyla almıştım...