SUFİ SAJA

Eşyaların da ruhu vardır sanki. Hele çocukluk anılarında yer eden şeyler, yıllar geçse de unutulmuyor işte. Çok güzel kaleme dökülmüş, enerjisi çok yüksek, hüzün ve neşenin el ele verdiği bir anlatı bu.

Yorumunuz ve zevkle okuduğumuz güzel yazılarınız için teşekkürler, sevgiler...İstiridye

Yazınız içten işleyen gizli bir soluk gibi etkiledi beni istiridye...Akıcı anlatımınız beni öyle etkiledi ki sanki kaybettiğim,ayrılırken içimden ömürlerimin kaybolup gittiği piyano,benimdi.Tebrik ederim,umarım o arkadaşınızla yolunuz yeniden kesişir,sevgilerimle...

bazi guzelliklerden bir sekilde ayrilmak zorunda kalmanin nasil oldugunu ne hissettirdigini az cok bilenlerdenim bende. daha sonrasinda yeni heyecanlar alir yerini ama o istek varya o istek hic cikmaz icinden...bence yeniden baslamak icin hic de gec degil. yeni guzellikleri de ekleyince ustune eminim eskisinden daha da guzel calmaya baslayabilirsin. hepimiz yapabiliriz...sevgiler
*ela*