SUFİ SAJA

Geçen gün en yakın dostlarımdan birini aradım. Telefonu açar açmaz beni aramaya utandığını söyledi.
“-Hayırdır!” dedim.
“—Doğum gününde arayamadım, özür dilerim.” dedi.
Gülüp geçtim. Belki başka biri olsa hafiften içerleyebilirdim ama onun bendeki sonsuz kredisinden kesildi gitti hesabı. Kapandı.
Biz neler yaşadık şöyle bir düşündüm sonra...
Soğuk bir kış günü okuldan çıkıp, her gün toplandığımız lojmanımızın kafeteryasında kimsecikler yoktu o gün. Bende toparlanıp eve gideyim diye düşünürken bir arkadaşın telaşlı koşturmacasına takıldı gözüm. Yanına gittim. "hayırdır n'oluyo". Duyduklarıma inanamadım önce. "Olmaz canım bir yanlışlık vardır". Karlara bata çıka koştururken elimden fırlayıp giden kitap ve defterlerime bakmadım bile. İçimden "Allah’ım nolur gerçek olmasın" diye diye buz tutmuş kaldırımlarda koştum.
Evlerinin önüne yaklaştığımda kalabalığı fark ettim. Evet, olağan dışı bir şey vardı. Arkadaşımı aradı gözlerim. Sonra hemen seçtim kalabalığın arasından. Çok sakindi. "Ohhh" içim rahatlamıştı birazcık." Allaha şükür" dedim. Demek ki uydurma bir haberdi. Sonuçta babası ölen bir insan o kadar sakin olamazdı.
Yanına yaklaştım. Yüzüne baktım. Belki kendisi hatırlamıyordur çünkü bir rüyada gibiydi. Geldi, boynuma sarıldı. Annesine baktım. Yüzü sapsarıydı. Görünüşte iyiydi ama içi yaralıydı sanki. Evlerine girmelerine izin verilmiyordu. İçeride neler olmuştu hiç bir fikrim yoktu. Dudaklarımdan zorla çıkarabildiğim tek kelime "N'oldu?"...
Nasıl patladığı tarafımızdan hala bilinmeyen silahtan çıkan kurşun önce duvara oradan da kalbine saplanmıştı babacığının. Zorlukla anlatıyordu ve ben bir o kadar zorlukla dinliyordum. Sarıldım ne diyebilirdim ki "ağla ağla güzelim, açıl" demekten başka. Sonra o ağlamaya başladı. Annesi, ağbisi ve biz onları çok seven bir sürü insan.
O gece her zaman neşeyle cıvıldadığımız, şakalaştığımız, dertleştiğimiz odam bu sefer efkâr yuvamız olmuştu. Ne desem anlamsız olacağını bildiğimden genelde sustum. Uyumak istesek de nafile. Sabahladık o gece. Güç toplamaya, kendimize gelmeye çalıştık.
Olayın üzerinde 1 ay kadar bir zaman geçtikten sonra ister istemez İstanbul'a taşınacaklarını duyduğumda ikinci bir şok yaşadım tabii o da. O zamana kadar hayatı, dostluğu, aşklarını paylaştığım dostum benden uzaklara gidecekti. Peki ben ne yapacaktım?...
Gittiler. Belki bir değişiklik olur da kalırlar desem de, hayallerimi suya düşürüp gittiler.
Bu duruma da alıştık. Maalesef mecburen alıştık. Ama ayrılmadık. Rengârenk mektup kâğıtlarına, zarflarına dökmeye başladık içimizi. Her hafta hiç şaşmadan aldım ve yazıp, yolladım. Tam 2 yıl boyunca hem de. Okurken onun yeni hayatına biraz olsun alışmış olması bile çocuk gibi sevindiriyordu beni. Mutlulukları, sevinci, neşesi benim de sevincimdi. Ne de olsa o benim ikinci BENimdi.
Sonra yine bir gün canım arkadaşımın anneciğini de uğurladığını öğrendim. İnanabiliyor musunuz? Haberim bile olmadı. :(( Beraber çıktıkları bir tatilde rahatsızlanan canımm teyzemmm iki gün içinde hakkın rahmetine kavuşmuştu. Bu sefer ondan ayrı ağladım, ona sarılamadım, gidemedim ama yanındaydım.
Canım benimmm öyle güçlü, öyle dik durdu ki hayata karşı. Birdenbire ağbisi ve yaşlı anneanne ve dedesinden başka kimsesi kalmayan o kız asla pes etmedi. Sonraaaa, âşık oldu. Evlendi. Bir ara görüşemesek de benim kalbim hep onun yanındaydı ve biliyorum ki onunki de benim. Biz yine bulduk birbirimizi tabii ki. İlk günki gibi heyecanla devam ettik dostluğumuza. Ediyoruz da. Bu sefer mektupların yerini msn görüşmeleri ve mailler aldı tabii. Eee, dile kolay mektupların üzerinden geçen zaman hemen hemen 15 yıl...
Hamile olduğunu bana büyük bir sevinçle söyledikten tam 2 hafta sonra bende ona aynı güzel haberi verdim. Şimdi o kız o güzel, güçlü, sevimli kız, benim dostum; aynı ben gibi anne. Daha bir anlar olduk artık birbirimizi. Dostluğumuz boyut atladı bir nevii. Artık hayalimiz yavrularımızın da AYNI BİZİM GİBİ dost olmaları...
Dostum nasıl kızarım sana. Bizim dostluğumuz kırılmasından korktuğumuz bir çin vazosu değil, ne kadar atarsak atalım kırılmayacak bir eşya gibi. Her ne olursa olsun hep yanındayım ve biliyorum ki sen de benim. Kırılmam, küsmem, vazgeçmem ;)
Seni Çok Seviyorum...