SUFİ SAJA

Kadın o sabah tarottan iki kart çekti ve “bakalım kartlar bugün benim için ne diyor!” dedi. Alışkanlık işte… Birinci kart: Ecelerin kraliçesi, ikinci kart: Gizemlerin kraliçesi çıktı. ECE ve GİZEM adlı iki güzel kızın tahtlarından göz kırparak bakışını görüyordu sanki kadın. “Allah Allah hayır olsun bekleyelim bakalım neler olacak?” diye düşündü. Kahvaltı sofrasında, minik radyosunda;
“hastayım yaşıyorum
Görünmez hayalinle
Belki bir gün diye
Beklerim ümit ile” şarkısı çalıyordu. Gece gördüğü rüyanın etkisinden de kurtulamamıştı daha. “Mevlana bir kitap içinde ona saat armağan ediyordu.”Ne demekti bu şimdi? Zamanı iyi mi okumam gerek diye geçirdi aklından.” Ardından telefonun sesiyle daldığı derinliklerden çıkıp telefona uzandı.
“Canımmm, Günün aydınlık olsun oğlum” dedi kadın.
Umut: ağlamaklı bir sesle “Anne ben lösemili olarak doğsaydım ne yapardın?” diye sordu telefonda annesine. ”Şarkıcı Emrah lösemi hastası UMUT adlı çocuğa klip yapmış, sen beni kurtarmak için ne yapardın?”Annede bir sessizlik, “ Oğlum yapabileceğim her şeyi yapardım “diye yanıt verdi oğluna. “Tedavisi için bile en az elli milyar gerekiyor ve bizim bu paramız yok ve kurtulacağım da şüpheli” deyip Umut kapattı telefonu.
Lokmalar boğazına dizildi kadının.Aradan 10 dakika geçmeden radyodaki şarkılar sustu ve bir ses, “Lösemi hastası 1.5 yaşında bir çocuk için A RH negatif kan arandığını, kan vermek isteyenlerin O.532….….telefona başvurmalarını” anons etti.Kadın dikkat kesilip telefon numarasını kaydetti.”Benim de kan grubum ARH negatif diyerek acele numarayı çevirdi. Telefondaki ses “biz gelip sizi alalım” diyordu. Baba gecikmeden aceleyle geldi ve arabada giderken kadına;
“Kızım ECEM doğduğundan beri hastanede, çok zor günler yaşadık “diyordu.
”Bir kızım daha var adı, Gizem onunla ilgilenemez olduk, Annesi hemşire ben kardiyologum ama kan bulma konusunda hep çaresiz kaldık, elimizde 400 isim var benimle de kan grubu uyuşuyor ama tüm fonksiyonlar tutmuyor” diyordu. Hastanede test için kadından bir miktar kan alındı ve “biz sizi arayacağız” diye kadın evine bırakıldı.3 gün sonra kadın yine Ecem’in babası tarafından evden alınıp hastaneye götürülürken yolda adam dert yanıyordu
“kızımın lösemili olduğunu duyan çok kişi kan vermekten vazgeçiyor” diye. Kadın 50 yaşının üstünde olduğu için kâğıt imzaladı hastanede, kanını kendi rızasıyla verdiğine dair. Test sonucu Ecemin kanıyla tam bir uyum içinde ve en yüksek trombosit sayımı da bu kadıncağızın kanında çıktı. Ama kadın için kan vermek risk olabildiğinden imza alındı. Çünkü kanındaki trombositler (bağışıklık hücreleri) alınacak ve Ecem’e nakledilecekti.
Sonunda nakil başarıyla gerçekleşti.

Ecem 15 gün sonra doğduğundan beri kaldığı hastaneden çıktı.

Doktorlar, “mucize bu “dediler. Baba Konya’lı olduğunu söylediğinde kadın rüyasını hatırladı ve “Mevlana ile bir bağlantınız var mı?” diye sordu. Baba tevazu içinde, Mevlana’nın torunlarından olduğumuz söyleniyor” dedi. Kadını her ziyaretlerinde anne baba sanki çocuklarını onlara bağışlayan kadınmış gibi sevgi ve muhabbet gösteriyorlardı ona. Kadın ise “her şey haktan, erenlerin himmeti bu, ben bir şey yapmadım” diyordu. Ecem’in son maceralarını anlatıyor şimdi baba.” Ecem sizden kan aldığından beri çok değişti, kelebekler gibi artık” diyor ve devam ediyordu ” bir gün “saz kursuna yazılmak istiyorum “diyor, bir gün "resim kursuna." Geçen gün de gezmeye gidiyorduk, yolda dilenen bir kız çocuğu gördük, ben para vermek istedim
”HAYIRRR “dedi bana şaşırdım.
“Eve gidelim” diye tutturdu, kırmadım eve döndük. Bir hafta önce çok beğendiği bir elbise almıştık ona, baktım onu paket yapıyor anlayamadım! Ardından,
“hadi artık gidebiliriz baba” dedi. Evden çıktık koşarak dilenen çocuğun yanına vardı ve elbise paketini onun yanına usulca bırakıverdi.
Sonra da ECEM’İN babası kadına dönüp sordu:
“Sizin de böyle huylarınız var mıydı?” diye.