Uzay boşluğundaki kızgın gaz kütlesi milyarlarca yıl önce ekseni etrafında sarmal bir hareketle döndü de döndü. Derken yavaşça soğudu da çekim merkezinde sevgili Güneşim oldu. Çekim etkisi dışında kalanlarsa ben gibi; uzay boşluğuna dağılıp farklı uzaklıklarda gezegenleri oluşturdu. Dünya dendi benim adıma. Semazenler gibi döndüm kendi etrafımda batıdan doğuya. Bu sefer edişim Güneşten ayrı ve müstakil bir dönüş gibi de olsa, bu elips dönüşümde sevgilimin çekiminden kendimi kurtaramadım asla. Neler neler geldi bu yuvarlak tepelerinden bastırılmış başıma. Usul usul oluştu bedenimde denge ve dayanıklılığımı sağlayan dağlar ve ovalar da. Yavaşça sokuldu denizler karalarımın aralarına. Irmaklarımla böldüm kıtaları boydan boya.
Her şey benden bana dönüştü durdu, bitkiler, tek hücreli, çok hücreliler oluştu. Denizlerimde balıklar, toprağımda bitkiler hayvanlar sonra yine benim bedenimden yaratıldı esmer beyaz sarı insanlar. İnsandı en yüce varlık bedenimde yaşayan, benden doğdu yaşadı yedi içti sonunda yine bana döndüler. Kimini yakıp küllerini göğe savurdular, kiminin kafasını bedeninden ayırıp çınar ağaçlarımın dallarına astılar. Kimini de bağrımı delip açtıkları kuyulara attılar. Toprağım hep kanla yıkandı bıkılıp usanmadan, kırmızıya dönüştü yerkürem ben istemeden. Benim bağrımda yanarken o yüce ateş hiç sıcacık kollarını üstümden çekmedi ulu güneş. Ne zaman sırtımı döndüm batıya, aydınlık yüzüm de döndü kapkaranlığa. O karanlıklar içinde benim tek uydum AY vardı. Sizler şarkılar bestelediniz o gümüş ışıklı varlığa. Gece ve gündüz işte böyle oluştu mevsimler mevsimlerin yıllar yılların peşi sıra sürüklenip gitti.
Ey insanoğlu ben dünyayım dünya.
Unuttun gideceğin yeri galiba
Etin iliğin kemiğin benden oldu ya
Ne zaman öğreneceksin gerçeği?
Ayıplarını örten elbisenim ben
Suretlere bezenip gezdirenim ben
Tükürürsün kesersin bedenimi
Sonunda bana çıkarırsın borç faturanı
Artık uslan be insanoğlu diyorum.
Aklını almalısın artık başına
Toprağımı çektim altından
Akıttım sularımı dur duraksızca
Başına gelmedik şey bırakmadım
Yine de bıkıp usanmadın yaramazlıktan.
Hadi elele tut da beni mamur et
Uğruma yaptığın savaşları terk et.
Atana dedene de kalmadım ben
Sana da kalmam bu gerçeği fikr-et.
İmza: Bu günde DÜNYA olmaya çalışan tontini
Resim:www.images com'dan alıntı.
8 Aralık 2009 Salı
DÜNYA DENDİ BENİM ADIMA
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
8 yorum:
Sevgili tontini yine kitabın tam ortasından konuşmuşsun yine bir yazılık süre bile olsa gözlerimizi kalbimizi aralamamızı sağladın sağ olasın varolasın.
dünya dile gelseydi -ki senin yüreğinde ve dilinde gelmişte aslında- ancak böylesine güzel konuşabilirdi...
o kocaman yüeğine sağlık sufim...
Dünya biz, biz Dünyayiz, yaptigimiz kötülükleri kendi kendimize yaptigimizin ne zaman farkina varacagiz biz? Bir Kizilderili Atasözü vardir, cok sevdigim: "Bize Dünya Atalarimizdan miras kalmadi, biz Dünyayi cocuklarimizdan ödünc aldik!" der, bence cok dogru bir söz ve biz emaneti en iyi bir sekilde kullanip, onu kirmadan, dökmeden sahiplerine teslim etmeliyiz zamani gelince.
Yüregine saglik ablam:))
Öpüyorum hepinizi:)
Ah Suficim ahh..
Sen insan olmayı başardıktan sonra, dünya olmaya çabalıyorsun.. Bunu da başaracağına, hatta kısmen başardığına inanıyorum.
Ama, çoğumuz daha insan olmayı başaramadık ki.. Malesef..
Kimimiz halen, kurt, aslan olmaya heveslenip kana doymazken..
Kimimiz, koyun, kuzu misali biri kendini uçurumdan atsa, ötekilerde peşinden atlayacak..
Kimimiz ise henüz solucanlıktan kurtulamamış..
Kimi de, bitki gibi olduğu yerde çakılı kalmış..
Ne zaman hepimiz insan olduğumuzu hatırlayıp, birleşip dünya olmaya kalkışacağız..?!?
Merak ediyorum, ne ZAMAN..?
Canımın içi Suficim, ne olur bir gün de ZAMAN olup, zamanı anlatsan bizlere..
Zaman üstü zamanlardan bakıp, gözlesen bu zamanları..
Ağzına, yüreğine sağlık canım tontinim..
Sevgilerimle..
Sevgili dostlar;
nanopolitika,Mayam,belginim, arzum;
Dünya denseydi adıma ben böyle mi öc alırdım insanoğlundan?Böyle kan tuttu denir ya böylesine "toprağım can çekti mi derdim?" sanıyorsunuz. Ben dünya olarak yoruldum kan kokusundan. Gönüllü ve zamanlı ölümler istiyorum artık.Sevgilerimle.
Ecel bahanesiyle gelirmiş hanelere,, kabul etmek zor ya... kabullenmesi kolay olsun diye.o kanserdi dermişsin, o böbrek hastasıydı.. o trafik kazasında öldü... hep bir bahane ve bir sebep. Tanrım istemiş bunu. Ölümde güzeldir elbet ancak dış çeperi içte duran sabit alanımızdan ayırdığımızda. Tanık olmak ne güzel olurdu ölümümüze.. Biz mi dünyaya aitiz, dünya mı bize? Kocaman sevgiler suficim.. hep doğru yerde doğru zamanda en güzel yazılarınla yanımda olduğun için teşekkürler..
Dünya üzerindeki küçücük ben, kollarımın yettiği kadar sana sarılıyor ve ses oldugun dünya güzeli yureginebir öpücük konduruyorum. Ne Guzel bir yaziydi!
Sevgili Galadriel Ar Feiniel;
Ölmek de güzeldir gülüm, güzeldir eminim.Şu dünya ,yaşam da güzel ama.Hem biz dünyaya aitiz, hem de dünya ait bize.Sadece RUHlarımız lâyık; sınırsız, sonsuz, ölümsüz ve Özgür olmaya.Sevgilerimle.
Sevgili Brajeshwari;
Senin kelimelerini özleyen ben de uzatıyorum kollarımı sarılıyorum okşuyorum saçlarını ve hatta yüreğini bile.İyi ki varsınız sevgili gönül dostlarım.sevgilerimle.
Yorum Gönder