Çocuklar sessizdirler...Konuşmayı sökmeden önce; ya ağlayarak, ya kendi lisanlarınca istek ve şikayetlerini ifade ederler.Annelerinin gönüllerinden, onların gönüllerine kıldan ince, hassas ve dengeli bir yol vardır çünkü. Bedenleşmeyi bekleyen bu duygu yoğunlaşma tarlalarına ilk tohumlar, biz annelerin el ve dillerinden düşer.
Önce güveni öğretiriz onlara; heran yanlarında hazır ve nazır olarak. Sonra uyarılarımızla "elini ateşe sokma yanarsın" "oraya çıkma düşersin!" diyerek endişeyi.İlk adımlarını atarken "haydi yaparsın sen! aferin" der, cesareti öğretiriz. Sonra öğretiriz; korkuyu, kıyası, bencilliği, beklentiyi, sabrı ya da sabırsızlığı,rekabeti,acıma,yalan, riya, üçkağıt, ikiyüzlülük,dalavere ve hatta hırsızlığı bile biz öğretiriz isteyerek ya da istemeden. Vebal de günah da annelerin boynuna...Bir bedel ödemeden birşeye sahip olunamayacağını da biz öğretiriz."Eğer uyursan sana o oyuncağı alırım" diyen vaadlerimizle.
Güzel-çirkin ayırdetmez önce çocuklar, iyi-kötü, doğru-yalnış gibi bir fikre sahip değillerdir. Onların bu tür saflıklarına form verip toplum tarafından belirlenmiş kurallara uydurmak analara düşer.
Adı bende saklı bir kız çalışanım vardı birzamanlar.İşe ilk başladığı günden itibaren, deneyimimin bana verdiği bilginin ışığında ya da içgüdüsel olarak yalan söylediğinin ve hırsızlığa meyilli olduğunun farkındaydım. Birgün müşterimin biri;bana gizlice, " benim altınımı çaldı o kız!" dedi. Satışa götürdüğü kuyumcu da bu duruma onay verdi.Benim iki sene içinde tespit ettiklerim defterimin bir sayfasında tarih tarih kayıtlıydı. Bu arada düzelir umuduyla rızasız kimsenin malına parasına tamah edilmemesi gerektiği iyi insan olmanın kurallarından olduğu kibar bir şekilde kendisine anlatılmıştı. Bu olay bardağı taşıran son damlaydı.Efendim hikaye şöyle:
Bu kızcağız küçükken çok zayıfmış.. Bir sitede oturuyorlarmış bahçede oynayıp yorulunca, bakkala gidip hızlıca birşeyler alıp kaçıyormuş.Bakkal annesine şikayet ettiğinde annesi, "Beyefendi kızım çok zayıf gün içinde ne yerse kârımız, siz not alın akşam gelince babası size öder" diyormuş.Ve bu kız bu tolerans içinde büyümüş ve şimdi aldıkları yani çaldıklarını şuuraltında haklı buluyormuş.Çünkü "akşam babam öder" diye düşünüyormuş.Onca gözyaşına, "evet o not aldığınız herşeyi ben aldım doğru... Beni tedavi ettirin öyleyse!" demesine rağmen müdürlerim tarafından iş aktine son verildi.Vebal anneye de kesilse, daha başka vukuatları da tesbit edildiğinden kızcağız işinden olmuştu.
Aman anneler dikkat! Yapacağınız ufacık bir ihmal ya da hata çocuklarınızın hayatlarında derin izler bırakmasın!
Resim:Pino Daeni
6 Nisan 2010 Salı
AMAN ANALAR DİKKAT
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
13 yorum:
benim ıcın artık cok gec.hıc bısıe
guvenım kalmadı sufı ablacım.
sevgılerr
Doğru saptamalar ve öğütler için teşekkürler.
Ananın çıktığı dala, kızı salıncak kurarmış...Sevgiler:)
Böyle çok hikaye biliyorum.
harika bir yazı olmuş Suficim...Bizim okumamız adına !
Bir psikolog arkadaşıma böyle çocuklar geliyor. Tuvaletini tutan bir çocuk ve ailesi gelmiş bir terapiye.. Çocukta ciddi bir bağırsak ve idrar sorunu var. Terapi sonunda gece yatağını ıslatmasi nedeniyle ailenin sert tepkisi çıktı ortaya... Şimdi tuvaletini yapınca aile " aferin benim ogluma" diyerek yüreklendiriyor cocuklarını.. Çünkü bu tür sorunlar yaşadıklarını dışa vuramamak, içinde tutmak ve ileride agresif kişilik sergilemeye kadar varabilir.
Eline sağlık...
Altın tas içinde biz okurlara sunulan altın kaplamalı bir öğüt..
Eline koluna sağlık sayın Sufi hemde güzel örneklerle yalın bir dille.
Ders çıkarabiliyorsak ne mutlu.
Sonsuz saygılarımla
Ders alinmasi gereken cok güzel bir hikaye, ama niye hep suc ve günah yine biz annelere yüklendi, ben itiraz ediyor, sucun ve günahin yarisinida babalara gönderiyorum:)))
Öptüm hepinizi:))
Hepimiz yapıyoruz çocuklarımızı büyütürken.Lakin örnekteki anne uç noktada.Bu kadarını yapmayız .
sevgiler...
Çocuk büyütmek başlı başına bir iş ve büyük sorumluluk. Sağlıklı bir toplum için bilgili aydın analar babalar gerek.
Bunu sadece annede bitmeyeceğini, bu durumda babanın ve diğer aile fertlerinin bile, hatta komşuların yakın arkadaşların bile çocuğun gelişiminde etkisi olduğunu belirtmek istedim.
Affına sığınarak; son sözüne aman aileler dikkat desek daha şık duracakmış gibi geldi bana. Hikayeyi okuyunca evet anne hatalı bir noktada, ama ya baba, ya bakkal? hiç mi düşünmediler bunun ileride sorun olabileceğini. Baba o parayı verirken neden suç annede kalıyor. Kalmamalı bence.
"ne dilediğine dikkat et. her an gerçek olabilir" sözü geldi aklıma. geçenlerde 7.oda 'da okumuştum.
gerçekten de dikkat etmek gerek. iyiylik yapalım derken istemeden bile olsa kötülüğe yönlendirmemiz o kadar kolay ki...
Insanın karakterının 7 yasına kadar sekıllendıgı temelının o yasa kadar atılabıldıgını soyler psıkologlar...
Bu nedenle ılk ogretılerın
aılenın ne kadar onemlı oldugunu kabul etmek lazım..
Bu arada tablo ne kadar guzel
Bayıldım.
Sevgili
Ayşegül;
AliZafer;
Elif;
Brajeshwari;
Hacivat;
Haykırış;
Belgin;
Masal;
Fadiş;
Efsa;
BeenMaya;
Öykü;
Can dostlar çocukların eğitiminde tüm vebali analara kesmemin nedeni çocukları annelerin yetiştirmesinden dolayıdır.İlk en gerekli temelleri analar atar.Kolonlar kirişler çatının kapatılması baba ve çevre tarafından yapılsa da İNSAN binası dıştan bakılınca lüks son derece modern eşi benzeri görülmemiş gibi bile olsa; temel sağlam değilse ne fayda? Bir üflemeyle yıkılıverir o bina.Annenin süt verirken görevini yapıyormuş gibi zorunluluk hissetmesi bile çocukta şefkat eksikliğinin getireceği psikolojik sorunlara neden olabilir.Annenin ayağınla bir köpeği itelemesi gelecekte çocuğun hayvanları tekmelemesine kadar onu götürebilir."Ne hain çocuk" değil,yaptığı davranışın nereden gelip nereye gideceğinin bilincinde olmayan anne orada söz konusudur.ANA-YASAlarda sehiv ve nisyan varsa bozuktur arızalıdır o ülkenin düzeni de intizamı da.Hatam varsa affola... Herbirinize kucak dolusu sevgilerimle.
Yorum Gönder