SUFİ SAJA

Çok güzel bir yazı. Hepimizi çocukluğumuza götürecek.
Pazarda terlikçilik yapan İbrahim Amca yapmıştı ilk uçurtmamı, kocaman, saçaklı... Sahtesi yoktu hiç bir şeyin, insanın, sabunun,yağın, tuzun...

Gunaydın Ela

Aylardan mayıs ucutma senlıklerı zamanı

cok guzel bı yazı olmuıs
sevgılerımle..

o kadar özgür bir çocukluğum olduki babamın görevi nedeniyle hep ilçelerde bulunduk kocaman bahçeli evlerde yaşadım sokaklarda oynadım.bisikletle tüm ilçe sokakları bizimdi korkusuz şimdi çocuklara bakıyorum akvaryumdaki balıklar gibi pencereden seyrediyorlar dış dünyayı, biz kirlettik yaşayacakları dünyayı biz korkuları saldık o küçücük beyinlerine, ben güneydoğu illerinde çalışırken çocuklarım lojmanlarda büyüdü gayet özgürce oynadılar bisiklete bindiler ve izmire geldiğimde oğlum 10 yaşındaydı ve caddede de karşıdan karşıya geçmeye korkuyordu bu da acı bir şeydi benim için her şeyin bir bedeli oluyor..güzel bir yazıydı sevgili sufi..sevgilerimle..

hele son günlerde yurdun dört bir yanında çocuklarımıza yaşatılanları düşününce nasıl içim cız ederek okudum yazını bir bilsen...

Benim çocukluğumda para ile alınmış herhangi bir oyuncağım olmadı desem yeridir. Çok oyuncağımız vardı ama hiç birisini para ile almazdık. Çok nadiren 8-10 çocuk aramızda para toplar bir plastik top alırdık. Daha ilk maçımızın ilk dakikalarında gider bir dikene çarpar ve havası inerdi ama biz yinede günlerce o inik topla maçlar yapardık. Uçurtmamızı tahtalardan ve gazete kağıdından yada naylondan kendimiz yapardık. Günebakan çiçeğinin kurumuş saplarından araba yapardık. Patatesten teker takardık. Bazen bir dere kenarındaki çamuru alır çeşit çeşit oyuncak arabalar yapardık. Uzun bir dalı at niyetine kullanır her yere dört nala giderdik. Taze bir ağaç dalından pense, kontrol kalemi, tornavida, kaynak makinesi çekiç yapar tamirciliğimizi sınardık. Eski bir kovanın dibini söküp bir tahtaya çiviler basket potası yapardık. Dedelerimizin bastonları ile çim hokeyi oynardık. Bulduğumuz iki direğe, duvara ya da ağaca bir ip gerer voleybol sahası kurardık. Dört koca taştan iki kale yapar mahalleler arası turnuva düzenlerdik. Kırık testi parçalarından sekiz taş seçip “dalya” oynardık. Saklambaç oyunumuza büyüklerimizi de katardık. Bir oyundan sıkılınca diğerine başlardık. Yorulunca bir araya toplanırdık. Açıkınca hepimiz birimizin evine gider karnımızı doyururduk. Hiç birimizin annesi de “hazırlığı yok ne yedireceğim ben şimdi” demez kaşla göz arasında bir sofra kuruverirdi. Öğleyin eve gelmezsek sokak soka aramaya çıkan olmazdı. Bir yerde karnını doyurmuşlar oyunlarına kaldıkları yerden devam ediyorlardır denilirdi. Hemen hemen hiç kavga çıkmazdı, çıkarsa da hemen barışılırdı. Kimse kimseyi küçümsemez oyun dışında bırakmazdı. Herkesin yanında tek başına yiyecek bir şey yenmez içilecek bir şey içilmezdi. Ya herkese ikram edilir ya da herkese yetmeyecekse hiç ortaya çıkarılmazdı. Kendi aramızda piknikler düzenlerdik. Herkes evinde ne bulursa getirir kimse hileye kaçmazdı. Evinde bir şey olmayan da aynı pikniğe katılır ve hiçbir şey sezdirilmezdi. Babamız bize bir şey alırsa aynısından arkadaşlarımıza da alırdı. Birimizin bisikleti hepimizin bisikletiydi. Birimizin derdi hepimizi gererdi. Hiçbir eşyamız kaybolmaz çalınmazdı. Evde birisi varsa kapısı asla kilitlenmez, evde kimse yoksa da kilitlendikten sonra anahtar kapının yanındaki taşın altına konurdu. Bizden büyük herkese saygılı davranılırdı. Büyükler de bizi her zaman sever hal hatır sorardı. Başımıza bir şey gelirse önce komşularımız koşardı. Bütün bunlar yapılırken para hiç konuşulmazdı.

Hüzünlendim yine. Çocukluğumu düşününce ne güzel bir çocukluk yaşamışım dedim. Teşekkürler Sufi.

Sevgili
@alizafersapci;
Benim ilk uçurtmamı da karşı komşumuzla beraber babam yapmıştı. Sarı ve kırmızıydı. Uzuuun kuyruyu vardı. Şimdi hatırladım. O uçurtma bitene kadar beklemek bana ne zor gelmişti.
O zaman herşeyin ne kadar doğal olduğunu şimdi anlamamız ne acı dimi ve ne çok geç...
Çok teşekkür ederim. Sevgiler...

@Öykü;
Günaydın canım :)
Mayıs ayı bizim için zaten bayram ayı. Oğlumuz 2 yaşını bitirecek annesi 30'unu:) bide babamız askerden dönecek. E bide bunlara uçurtmalar eşlik ederse biz her şeye rağmen bin kere şükretmeyiz de ne yaparız dimi:) Nice nice şenliklere inşallah. Uçurtmaları hiiiiç kaldırmadan...
Sağolasın. Sevgiyle kal...

Sevgili;

@bilge,
Senin adına çoook sevindim inan. Ne kadar şanlıymışsın. Bunun farkında olan bir anne olarak çocuklarına da, gerekli şartlar oluşunca tabii, gerekli imkanları sunmak için elinden geleni yapacağını da hissettim. Lojmanlarda büyüyen bir çocuk olarak oraların düzenine alıştıktan sonra dışarı da herşeyin korkutucu olduğunu yaşayanlardanım. Ne yapalım güzel çocuklarına bundan sonrasında bahçeli evlerde belki küçük ilçelerde dilediklerince oynayabilecekleri mekanlar diliyorum.
Sevgiler...


@mayacım,
ahhh ahhh o konulara hiç girmek istemedim ama aynı senin gibi düşünmeden tek bir günüm de geçmiyor. "İnsan olmaktan utanmak" dedikleri bu olsa gerek hayatım. Teşekkür ediyor ve öpüyorum...

Eskinin hep özlenen o masum, içten, hatta herkesin olduğu gibi göründüğü fazlasına ihtiyaç duymadığı zamanlarda olmasak da biz de kızımla baharı muhakkak karşılarız "tombi" ile. Tombi kızımın kırmızı balık gözlü uçurtması ve o zevki anlatamam saatlerce koşmaktan uçurup düşürmekten sonra tekrar havalandırmaya çalışmaktan yorgun düşeriz. İnsanın çocukluğunu unutmaması gerek... Onu kendime uyduracağıma ben kızıma uyuyorum böylesi çoğu zaman daha eğlenceli

Ayy eveet yaa ucurtmanın
zevkını cok ama cok ııı
bılırım ela ablacık.
Babişkocuğum Paris'ten
kocaaman bı ucurtma
getırmıstı. Hafta sonları
gebze'dekı cıftlıgımıze gıtıgımızde soforumuze ucurturdum.Sofor amcacıkın
ısı varsa babıskocugum
koylu cocuklarına para
verır,onlar ucururdu.ben seyrederdım,ustumde
kırlenmezdı. cok ama cok duygulandım.

Sevgılerrr

İşin gerçeği uçurtmak için gerekli bir alan da yok, yoksa yapması ve süzüldüğünü görmek oldukça keyiflidir.

sevgili sufi güzel dileklerin için teşekkür ederim benim kızım ve oğlum oyun yaşını çoktan geçtiler kızım üniverste mezunu oğlum 2. ci üniverstesini bitirmek üzere inşallah torunlar güzel günler görür sevgiler...

Uçurmayanımız var mıdır acaba dost
Sufi .. Sevgilerimle

Güzel yazı, sevgiler:)

Çok uçurtma yapmış, uçurmuş, hala da çocuklarla birlikte uçuran... ve şahane bir mahallede büyümüş bir çocuk olarak yazının özlem duyuran yanıyla pek ilgilenmedim. Çünkü yaşamımda hep vardı ve hala var. Tüm bunlara rağmen yazıyı soluksuz okudum. Anlatım ve dokunduğu yerler tek kelimeyle enfesti.

Harika bir yazı..
Çok duygusal ve derin..

Çocukluğumda en sevdiğim şeydi uçurtma uçurmak.Şimdi bile fırsatını bulsam yapabilirim saatlerce..
Müthiş bir özgürlük duygusu ve mutluluk kaynağıdır..

Teşekkürler bu güzel yazı için sevgili Ela..
Sevgilerimle...