SUFİ SAJA

"İyi ki doğdun , iyi ki varsın" dediğim ilk yaşgününün üzerinden bir yıl daha geçti güzel oğlum. Ne çabuk geçti değil mi annecim? Evet sen de bir şey anlamadın biliyorum. Öyle önemli ve güzel şeyler başardın ki bu sene hangi birini anlatsam sana bilmiyorum. Ben çocukluğunu çok iyi hatırlayan bir insanım biliyor musun? Bazen hatırladıklarımı anlattığımda Anneannen şaşırır hatta: "4 yaşında bile değildin, nasıl hatırlıyorsun sen onları" diye. Hatırlamayı çok istesem de 2 yaşımı hiç hatırlayamıyorum ama. Ne zaman konuştum? Huyum, suyum sana ne kadar benziyordu acaba hiiiiiç bilmiyorum...

Kim daha çok oynuyordu benimle, kimler saçlarımı okşayıp şefkatini veriyordu sınırsızca, tahmin etsem de, maalesef hatırlamıyorum işte...
Büyük olasılıkla harika şeyler paylaştığımız, hep yanyana, koyun-koyuna geçirdiğimiz bu yılı sen de anımsayamayacaksın bebeğim. Korka korka tırmandığın koltuk kenarlarından tutunarak sadece bir günde nasıl yürümeye başladığını, suyla nasıl severek hatta kendinden geçerek oynadığını, futbol topuyla harikalar yarattığını, Tontini’nin trambolininde nasıl ustaca zıpladığını hatırlayamayacaksın! Bunun için çok üzgünüm aslında. Ve duam şudur ki; sana bunları uzun uzun anlatacak, nasıl özel bir çocuk olduğunu hep hatırlatacak kadar seninle birlikte olalım Ege’mm. Senin bütün güzel günlerini görecek ömrü versin bize Allah inşallah...
Şu anda öyle mutlusun ki... Ve sevgi dolu... Bu günlerini hatırlayabilmeni güzel gülücüklerini senin de görebilmeni nasıl isterdim bilsen. Sokakta yürürken erkek kız demeden insanlara nasıl dokunduğunu, masalarda oturanlara el sallayıp herkesten gülümsemene eş, sevgi almanı görebilmeni nasıl isterdim! Ama merak etme her fırsatta seni fotoğraflayan ve kameraya çeken annen sayesinde bir kısmını izleyip göreceksin sen de bir gün inşallah. Ve umarım biraz olsun hatırlarsın seni nasıl sevdiğimizi 2 yaşını nasıl sevinç ve eğlenceyle geçirdiğimizi...
3. yaşına girerken Allahtan dileyebileceğim tek şey hep böyle sağlıklı ve mutlu olabilmendir canımın içi. Ne olursa olsun hep güçlü olabilmendir. Kafanı demir kapıya, duvara, oraya, buraya vurup hiç ağlamıyorsun ya, hep böyle mukavemetli olabilmendir senin için bu sene yine dileğim. İçimde koskocaman bir dağ gibi duran, ve hiç azalmayacak sevgimi hep görebilmendir isteğim...
Ve tabii 5 aydır sabırla beklediğimiz babişkomuza 10 gün sonra sağ salim kavuşabilmemizdir...
Seninle geçen her yılıma bir isim koyacağım demiştim de, geçen seneye “UMUT” adını vermiştik ya beraberce. Bu senemizin adı da, “IŞIK” olsun güzelim. Bizi aydınlattığın için.
Ve yolların hiç kararmadan, gözlerindeki o inanılmaz aşkla büyü, sevgili sevgilim...
Mutlu yıllar. Nice nice yıllar sana.
Seni çok seven, önemseyen ve değer veren ELA ANNE-ciğin...


5 Mayıs gecesi herkes kırmızı torbalar içine bozuk paralar koyar, ufak kağıtlara niyetlerini yazar, ya da toprak ananın bağrına taştan ev yapar ya!.. Biz de senin hayırlısıyla doğman için niyetimizi Hızır’a yazıp Kaş’taki evinizin bahçesindeki o kırmızı gülün dalına asmıştık geceden. Balkonda gazete kağıtlarını ateşe verip üstünden atlamayı da ihmal etmedik maile.O gece rüyamda sen doğdun ve seni kucağıma verdiklerinde o masmavi gözlerine bakamamıştım ben. Annen “ah bir bebeğim olsun” diye umut edip Allah’a niyaz ettiği zamanlarda bir gün beni kapıdan uğurluyordu. İşte o gün yine sen annenin yanından bana el sallıyordun bebeğim.O gerçekti... ve sen 12 yaşındaydın ve yeşil gözlüydün o zamanki vizyonumda. Geri döndüm Ela ya “çok güzel bir çocuğun olacak biliyormusun?” dedim. Sen daha dünyaya gelmeden görüntünü göstermiştin bana canlı canlı. Belki de annenin karnındaydın ama henüz kimsenin haberi yoktu bundan.15 gün geçmeden annen hamile olduğunun müjdesini verdiğinde, gözlerim dolmuş heyecanlanmıştım yeniden.
6.Mayıs sabahı o mavi gözlü bebek halini gördüğüm rüyadan sonra, o gün doğacağını artık biliyordum ben.5 kat aşağıya koşarak inip bu yaşımda, gül dalından niyetlerimizi alıp 5 kat yukarı tekrar çıkıp annenin saçlarının arasına kırmızı gülleri iliştirdikten sonra hastaneye yollandık erkenden.Annen arabanın içinde o kadar masumdu ki...Hatta doğumhaneye bile başındaki o kırmızı güllerle girdi heyecandan...O gün herkesin yüzünde bir sevinç vardı, ama annenin yüzündeki o sevinçli hüznü, bir evlada sahip olmak adına ölümü bile göze alışını nasıl unuturum ben? Baban doktorun ameliyat önlüklerini giyip, o da senin doğumunda hazır ve nazırdı neler yaşayacağını bilmeden. O faslı şu anda asker olan babana sormak lazım! 5 kilo doğan senin, annenin 7 kat kesilen karnının içinden nasıl çıkarıldığını en iyi o bilir değil mi masmavi gözlü küçük dev adam? Önce masmavi, bir yaşından sonra yeşile dönen gözlerinden öper Tontini’n...Dilerim tüm dünya çocuklarının ve senin, hep böyle mutlu, neşeli ve kahkaha dolu geçer hayatınız ve Güzel annen ve Baba’cın (yani benim oğlum ) da hep seninle olur inşaallah, benim akıllı güzel EGE’m...Seni çok seviyorum TONTİNİ’”n.