Bir zamanlar büyük ve güçlü bir ülkeyi yöneten kralın dört eşi vardı. Kral en çok 4'üncü eşini severdi. Eşinin bir dediğini iki etmez, herşeyin en güzelini, en iyisini ona verirdi. Kral üçüncü eşini de çok severdi. bu güzelliğin bir gün kendisini terk edebileceğinden kortuğu için, onu çok kıskanır,üzerine titrerdi. Kral ikinci eşinide severdi. kendisine karşı her zaman iyi ve sabırlı davranan eşi, kralın nezaman bir derdi olsa her zaman onun yanında bulunur sorunun çözümünde ona destek olurdu.
Kraliçe olan birinci eşiydi kralın. Onu en çok seven, karşılık beklemeden seven, sağlıına ve hükümranlığına en büyük katkıyı sağlayan bu eşi olmasına karşın kral birinci eşini sevmez ve onunla hiç ilgilenmezdi. Bir gün kral ölümcül bir hastalığa yakalandı. Yakında öleceğini anladı ve öldükten sonra yapa yanlız kalmaktan korktuğu için, eşlerinden hangisinin ölümü kendisi ile paylaşmak istiyebilecegini öğrenmek istedi. Kral en çok sevdiği dördüncü eşine ölüm yolculuğunda kendisine eşlik etmek istemi? diye sorduğunda ......… aldığı yanıt kalbine bıçak gibi saplandı. Kısa ve net olan bu yanıt "Mümkün değil" oldu. "Yaşamım boyunca seni sevdim sen benimle birlikte ölmeyi kabul edermisin?" sorusunu üçüncü eşi "Hayır, yaşam çok güzel sen ölünce ben yeniden evleneceğim " diye yanıtladı. Kral birkez daha yıkıldı "Her sorunumda her zaman yanımda olan bana yardım eden sendin, bu sorunum da bana yardımcı olurmusun?" Bu sorunun için hiçbir şey yapamam, olsa olsa sana mezarına kadar eşlik eder, güzelbir cenaze töreni yaptırır ve yasını tutarım" karşılığını aldı. Büyük bir düş kırıklığı yaşamakta olan kral birinci eşinin sesi ile irkildi: "Nereye gidersen git seninle olurum, seni takip ederim." Kral bu yanıt karşısında çok şaşırdı ve kendi kendine şöyle dedi: " Keşke bir şansım daha olsaydı ..."
Yaşamda hepimiz dört eşliyiz. Dördüncü eşimiz vücudumuz; onun güzel görünmesi için ne kadar zaman, kaynak ve çaba harcarsak harcıyalım öldüğümüzde bizi terk edecektir. Üçüncü eşimiz sahip olduğumuz servetimiz ve statümüzdür. Ölür ölmez başkalarına yar olucaktır. İkinci eş ailemiz ve dostlarımızdır. Tüm sorunlarımızı paylaştığımız bu kişilerin en son yapabilecekleri şey bu dünyadan bizleri gözleri yaşlı uğurlamak olacaktır. Birinci eş ise Özümüz ve ruhumuzdur.......
7 Mayıs 2008 Çarşamba
DÖRT EŞLİ KRALLAR.YANİ BİZ
Gönderen sufi zaman: 22:54
Etiketler: HİKAYELER, SAJA BAKIŞI
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
4 yorum:
aslında öldüğümüzde 4. eşimizi terk eden biziz, onu ait olduğu yere toprağa emanet ettik. 3. eşimize de sevgimiz zaten yokluğumuzda çocuklarımıza dostlarımıza yarenlik edeceğini bilmemizdendi, Dünyada beni gerçekten seven 2. eşim ve çocuklarım,annem babam acı duymayacaklar sanırım çünkü onlara gerçek aşkımı önceden anlatmıştım ve hepsini terk edip ilk eşime dönen de zaten benim o benimle değil ben onunla gidiyorum.
SEVGİLER
bu hikayeyi okurken aklıma deli dumrul hikayesi geldi eski eşim oynamıştı çok beğenmiştim.hayatın anlamsızlaştığı, ölümün soguk nefesini hissettigim zamanlarda oda beni bırakıp gitmişi hiç arkasına bakmadan umarsızca...çok sevdigin kişiler seni yol ortasında bırakıyor bu hayatta(gönülden canlarını bile verecek sevgilere lafım yok)yalancı sevmeler -miş gibi sevgilere sözüm...
karşılıgını alan tüm sevenelere selam olsunn
Belki de en başından beri sadece bir eşimiz olmalı.
hikaye ve benzetmeler güzel ama anlayana.
Yorum Gönder