SUFİ SAJA

Soğuk bir kış günüydü. Kadın, oğlunu babasının yanına uğurlamış küçücük evinde gözü yaşlı tek başına kalakalmıştı. Kömürlükten dönme, kapısı bir omuz atmasıyla açılabilecek eğretilikteydi evi. Bu ev kadının mabedi, sınır kapısı, huzura açılan penceresi olmuştu. O gece şiirler okumuştu oğlu, şarkı sözleriyle seslenmişti kendisine. Babasının evine dönünce de telefon edip annesine;
“-Allah sana tez zamanda bir yardımcı, beni sana aratmayacak bir dost yollar inşallah” diye dua etmişti. Sonra,
“-seni öyle çok seviyorum ki sevgilerimi kuşların kanatlarına yükledim taşıyamadılar” demişti. Televizyonu yoktu Zeynep’in kitaplarıyla oyalanıp duruyordu işte. Küçük radyosunu açtı Sevval sam:

” Söyleyemem derdimi kimseye, derman olmasın diye “diyordu o güzel sesiyle.Kapının önünde bir ayak sesi, sanki mermeri çiziktiren bir tırnak darbesi duyar gibi oldu, ürktü..Korkuların üstüne gidilmesi gerektiğini düşünüp gürültüyle arka bahçeye açılan sokak kapısını açtı. Ne görsün?

Boynunda tasması olan bembeyaz bir köpek, kuyruğunu sallıyor, başını öne arkaya çevirip kırk yıllık dost gibi sırnaşıyordu. Sevindi kadıncağız, “Tanrı misafiri misin? Hoş geldin” dedi. Başını okşadı, biraz yiyecek verdi, vedalaşıp kapısını kapattı, uykuya daldı. Ertesi sabah köpeği kapıda bulacağını hiç sanmıyordu. Oysa köpekçik kapının eşiğine kıvrılmış oracıkta uyuyakalmıştı. Açılan kapının sesiyle doğrulup iki arka bacağının üstünde kalkıp ön bacaklarını sarılır gibi Zeynep’in omuzlarına koydu. Kadın bu samimiyete cevapsız kalamadı.Köpeği sahiplenip adını da :Kıtmiyr koydu.Çünkü Kuran’daki Kehf suresini yeni okumuş 7 uyuyanların kapısını bekleyen köpeklerinin adının KITMİYR olduğunu yeni öğrenmişti. Giderse gider, sahibi gelirse veririm diye düşündü, komşulara ve hatta karşıdaki okulun görevlilerine bile sordu. Kıtmiyr’e kimse sahip çıkmadı. Ancak küçük dostumuz herhalde hamileydi, ya da yeni doğum yapmıştı. Çünkü memeleri olgunlaşmıştı. Anlayamadığı için petshop sahibi veteriner bir arkadaşına haber verdi, Nükhet “Hamile bu hayvancağız dedi bakımını yaptı” bir aya kalmaz doğurur, bana haber ver, yardımcı olurum” dedi. Zeynep; geçimini zaten zor karşılıyordu, ona ve çocuklarına nasıl bakarım diye doğal olarak kısa bir süre endişe duydu.
Ama oğlu:
“-beni sana aratmayacak bir dost diliyorum sana Allah’tan” dememiş miydi? Nasıl olsa karnımızı doyururuz, bu kadar imansız olmamak gerek diye endişelerini kafasından savdı. Mahallenin çocukları Kıtmiyr’i tanıyorlardı. “-Okulun Belçika kurdu bir köpeği var, onunla çiftleşti bu köpek teyze dediler.” Neyse bu bilgilerin hepsi veteriner arkadaşa doğal olarak iletildi, doğumu o yaptıracak ya. Bir gün Nükhet bir bayan arkadaşıyla Zeynep’in ziyaretine geldiğinde, kadıncağız da ilgilendi sevdi köpeği. Zeynep köpeğin varlığından, kapının altından evin içine nefesini üflemesinden mutlu. Zaman zaman “-yakında sen de anne olacaksın güzelim” diye onunla konuşmakta ona anneliğin erdemlerinden ve güzelliklerinden bahsetmekteydi. Ziyaretine gelen arkadaşlarının hepsi çok sevmişti onu. Kapı açıksa eşiğe oturuyor ve muhabbet dinliyordu sanki bıkmadan sıkılmadan. Doğum vakti geldi: Zeynep merdiven altına hamile dostuna güzel bir yatak hazırladı yiyecekler aldı loğusamızı beslemek için. Ve çok geçmeden veteriner dost Nükhet gözetiminde doğum gerçekleşti.7 adet birbirinden güzel Belçika kurdu köpecik yuvarlanıp çıktılar analarından. Allah razı olsun her şey yolunda… Kıtmiyr ne zaman ihtiyaç gidermeye gidecek olsa geliyor Zeynep’e haber veriyor...
“-sen benim çocuklara bak ben şimdi geliyorum “diyordu sanki. Heyecanla gidip heyecanla geri dönüyor ellerini yalayıp Zeynep’in yavrularının yanına onları emzirmeye geri dönüyordu. Kıtmiyr çok iyi bir anneydi, çok merhametliydi çok sevecen gülen köpek.
Bir gece vakti Zeynep silah sesiyle gözlerini açıp Kıtmiyr’in yanına koşturduğunda saatler gecenin 2 sini gösteriyordu. Ellerinde bir karton kutu iki adam tek tek yavruları alıp cinsiyetlerine bakıp kutuya koyuyorlardı. Zeynep delirdi;
”- ne yapıyorsunuz siz gecenin bu vakti bırakın o yavruları” diye feryad ediyordu. Adamlar gayet sakin;
”-Mahalleli şikâyet etti onun için götürüyoruz hayvanları “diye palavra attılar. Çünkü Kıtmiyr şikâyet getirecek hiçbir şey yapmamıştı, bir kez havlamamıştı bile.
.”-Nereye ateş ettiniz köpeğim nerede?”diye Zeynep inledi durdu ama adamlar:
”- bilmiyoruz biz gelince kaçıp gitti köpeğiniz “dediler. Ve yavruları alıp gittiler.
Zeynep evinin kapısında ağlayarak sabahı etti, o arada bir hışırtı Kıtmiyr sürünerek Zeynep’in eteğinin dibine geldi çöktü ağzının kenarından kanlar akıyordu.
“-Benim kızımı vurmuşlar mı? Canım iyileşeceksin” deyip gözü yaşlı kadın onu tedavi etmeye çalıştı. Kıtmiyr biraz kendine gelince doğrulup yavrularının yanına gitti baktı ki yoklar gelip soran bakışlarla kadının gözlerine dikti gözlerini, kadın adamların elinden alamadım elleri silahlıydı diyemedi. Ve sadık dost yığıldı toprağın üstüne öylece cansız oracıkta kalakaldı. Zeynep’de eşiğin dibine yığıldı kederi isyanı ve feryadıyla baş başa.

Zeynep Kıtmiyr’i bahçesinin toprağına gömdü. Yavruların belediye’de olduğunu, petshop sahibi arkadaşı Nükhet’in getirdiği bayanın oğlunun Belediyenin veterineri olduğunu, o kadının Belçika kurdu yavruları oğluna bildirdiğini ve cins köpeklerin anası olduğu için köpeğinin öldürüldüğünü daha sonra öğrendi...