SUFİ SAJA

Her gün belediye, ölü evi, cami ve mezarlıklar arası cenaze taşıyan Saffet, maaşını hak etmek için görevini eksiksiz yapmaya çalışmakta, hatta insanlara verdiği teselli için herhangi bir manevi tazminat istememekteydi. Onda öyle bir kaynak vardı ki; boşalttıkça doluyor her gün dilinden, avutucu sözlerden demetler dökülüp duruyordu. Sandukayı arabaya yüklüyor, sandukaları arabadan indiriyor, kimi zaman aracı altında kayıp gidiyor, kimi mevta arabasını ağırlaştırdıkça ağırlaştırıyordu sanki. Her gün taşıdıkları kendiydi sevdikleri kızı kızanıydı. Her gün yeniden dirilip yeniden ölüyordu ama onu kimse anlamıyordu, ya da o öyle sanıyordu.
“Kimdir giden bu kalıbı terk eden,
Toprağın nasibi nedense bol bu gün,
Yüce Azrail işin hiç bilmez bence,
Almamalı olmamışların canını bu gün” diyordu ama ne fayda?

Akşam evine ulaşmadan rakı şişesini cebine oturtuyor, onun varlığıyla varlığına can katıyordu sanki..Bu böyle yıllarla sürüp gitti.”Sarhoş Saffet'e” çıktı adı. “İçince ne dediği anlaşılmaz” dendi “sapıtır işte.” Torununun kına gecesinde yine kaçırmıştı ince ayarı, mutfak masasında demleniyorken bir kadın elini omzuna atıp oturdu yanına. Onunla içkili olduğuna bakmadan hal hatır sorup, işinden ne kadar memnun olduğuna kadar onu konuşturdu da konuşturdu o gün. Sanki yaşadıklarına tercüman olmuş, cenaze arabası şoförü kendi olmuş, “kolay iş değil yaptığın senin Saffet” demişti. Sıra, içki ve sigarayı neden çok içtiğine geldi. Görünen görünmeyen varlıklardan söz açıldı, meleklerden konuşuldu.Sonra da konu yine içkiye dayandı ve “Sana bırak demiyorum ama ayarını bil de iç, ailen de senin ardından ağıt yakmasın.”dedi kadın.
“Ah be bacım şu gördüğün mezarlıklar benden sorulur,
Hangi ada hangi parselde kim yatar ben bilirim.
Her gün kara toprağa kendimi gömdüm bilmeden
Her gün eksilir her gün yeniden doğarım ben.” Bana içme diyorsun ama şu mereti içmesem o akşam evime, çocuklarıma kavuşamam ben. Ben içiyorum yeniden doğmak için” der. Kadın “hadi” der “sağlığına,” kadeh tokuştururlar. Kadın o akşam bir mektup yazar Saffet’e. ve karısına ;“Saffet işe giderken giydiği ceketinin cebine koy bunu” der. Kadın neler yazmıştır bilinmez ama birkaç gün sonra Saffet mektubu cebinde bulduğunda defalarca okur da okur ve sonunda nasıl olduysa içkiyi bırakır. O kadınla karşılaştıkları bir gün fısıltıyla; “aramızda kalsın ama bana melekten bir mektup geldi ve beni ikna etti, içkiyi bırakmam konusunda, ben de içkiyi bıraktım” der. Mektubu yazan kadının adı Dilek’tir ama saf ve temiz adam dileği melek okumuştur.
Kalın sağlıcakla.

Resim:timegoesby-e-blogspot.com'dan alıntı.