SUFİ SAJA

“Evren Tabloma” mavi ve lacivertten fon yapacağım. Kırmızı, mor, sarı, beyaz, turuncu ise; tüm çiçeklere dağılsın. Yeşil de; ağaçlara çimenlere dağlara dağıla… SİYAH ise tek parça örtü olup örtsün hem beyazı ve diğer renklerimi, gözkapaklarının örttüğü gözlerin ardındaki karanlıklar gibi.
Beyazla maviyi karıştırdım boyadım boydan boya tuvalimi. Birbirine soktum denizle gökyüzünün maviliklerini. Arada bir fırçamda kalan beyazlarla bulut, arada bir denizin dalgalarına beyaz, oldu köpük. Ufka şöyle bir kavisli çizik attım, gemilerin en son direkleri gözüksün de; insanlar anlasınlar dünyanın yuvarlak olduğunu, “gemilerin gövdesinin önceden kayboluşundan” diye.

Çark-ı felek, mavi mine, mavi kardelen, unutma beni, zambak gibi nadir çiçeklere de mavi boya ayırdım bir yerlerde daha sonra kullanmak üzere. Üzerlerine yaldız attım; Güneş Ay ve yıldızları boyadıktan sonra. Ateşin rengini de çizdim alev alev az kırmızı sarı ve turuncuyla.Daha sonra arta kalan kırmızılarımı sakladım, insan alıp da bu rengi dünyayı kızıla boyamasın diye. Sonra yaratılacak tüm canlılara değişik renkler gerekti, karıştırdım beyazı, az kırmızıyı, sarıyı değişik tonlarda çizdim insanoğlunu. Hayvanların çoğuna tüy çizdim ince fırçalarımla, toprağın rengine buladım onları da. Yeşili oluşturmak için bazen sarı ve maviden de karışım yaptım bazı gözlere de fırçaların ucunda kalan artıkları kullandım. Her şeyin fonuna ben maviyi çizdim, Onun için de tuvalimde kalmadı mavi rengim.

İnsanoğlu hışşşt uyan: Kırmızı rengimi benden neden izinsiz aldın? İşte bundan dolayı oluştu maviye olan özlemin ve tutkun!

Güzelyalı sahil boyunda yürürken bir gün gönlümdeki "ölüm ve öldürmelere" isyan duygularıyla sordum yaratıcıya; "mavi rengin mi kalmadı insanların eline kan ve ölümü verdin?" diye. Gelen cevap yukarıdaki yazıydı işte.Sevgilerimle.

Resim:www.artbywicks.com'dan alıntı.