SUFİ SAJA

Satırlara dökülen kelimelerin nasıl ki tek başlarına varlık göstermeleri mümkün değilse, esas olan ASILdan yansıyan bizlerin de kendimizi tek başına var sayması olanaksız bence. Külli bilinçten saçılan manâlarız bizler aslında. Tek başına şeklimiz dışında bireysel bir varlığı olmayan, varız iddeasında olan aynı harflerin kaderini paylaşan zavallı varlıklar gibi. Düşünün ki; Ben, Z yim. Sizler; A-B-C-D-E-F…Sesli harf ya da sessiz harf oluşumuz dışında ne gibi bir sıfatımız kalır ki geriye? Ancak harfler uygun bir düzende birleşerek kelimelere, daha birçok kelimeyle birleşerek de hikâyeye nesre, şiire dönüşürüz.Z olarak evrende bir tek ben olsaydım ,

Z liğimin ne bir deneyimi ne de diğer harflerle birleşimimden doğan sınırsız sonsuz manalarım oluşabilirdi.A-L-İ-M harfleri ile buluşup, Z-alim.., A-M-A-N la buluşup Z-aman oluşum gibi.E-N-G-İ-N harfleriyle birleşip ancak Z-engin olabilirim ben.Sıfatların işleyişinde ise yine yüce planın parmağı gerekli.
Zamanımızda bu kadar teknoloji ilerlemişken Allah’a kafa tutmaya başlamış ya insanoğlu. “artık biz de senin yaptıklarını yapabiliyoruz” diye.”Oluurrr “ demiş Allah “Bir insan yapın da görelim bakalım” Bilim adamları toplanmış biraz toprak, biraz su almışlar sözüm ona insan yapacaklarmış kendilerince, Allah’tan bir nida gelmiş “Hop HOOp” diye “kendi malzemenizi kullanın.”
“Sadece Allah var idi ve onunla birlikte başka hiçbir şey mevcut değildi” yazıyor kitabın birinde. O halde hakikatler değişmezse ve onun dışındaki her şey yavaş veya hızlı sürekli bir dönüşüm içindeyse hakkın dışındaki her şeyin de bir hayal ve yok olucu bir gölge olduğu sonucu çıkıyordu ortaya.Güneşe çevirdim yüzümü gölgemi görenler onu ben sandılar.Bense varlığımda o olmadan sadece bir Z yim , bir fakir-i fukara.
Sevgilerim bendeki O-ndan okuyana...

Resim;Flicker'den alıntı.